Persoonlijke Verbruik Uitgaven

Definitie: Uitgaven voor persoonlijke consumptie zijn een maatstaf voor de nationale consumentenbestedingen. Het vertelt u hoeveel geld Amerikanen besteden aan goederen en diensten.

De goederencategorie bevat twee subcategorieën. Consumentenhoudende goederen zijn langdurige producten, zoals auto's en wasmachines. Niet-duurzame goederen zijn items die huishoudens snel gebruiken, zoals boodschappen en kleding.

Diensten zijn functies bedrijven zorgen ervoor dat huishoudens het zelf niet moeten doen.

Overheden, non-profit en huishoudelijke werknemers leveren ook diensten. Enkele voorbeelden zijn stomerijen, tuinonderhoud en financiële diensten.

Persoonlijke consumptie rijdt bijna 70 procent van de economische productie. Dat wordt gemeten door het bruto binnenlands product. Persoonlijke consumptie is een belangrijke economische indicator. Het is de belangrijkste werkhorst die economische groei rijdt. Voor meer, zie Componenten van het BBP.

Welke Amerikanen hun geld besteden

In 2016 brachten Amerikaanse huishoudens $ 11. 6000000000000. Zestigvijftig procent ging naar diensten. Het grootste onderdeel was huisvesting, tegen $ 2 biljoen. Volgende was gezondheidszorg, op $ 1. 9 biljoen. Nadat deze essentiële zaken waren gedekt, waren er financiële diensten en hotels / restaurants, die elk 700 miljard dollar bedroegen. Andere vormen van recreatie- en vervoersdiensten hebben elk 4 miljard dollar bijgedragen. Non-profits leverde 300 miljard dollar aan diensten.

Amerikanen brachten een derde van de totale uitgaven aan goederen.

Ze hebben $ 2 uitgegeven. 5 biljoen op niet-duurzame goederen, zoals voedsel, kleding en energie. Duurzame goederen bedroegen $ 1. 5 biljoen. Zij spendeerden 600 miljard dollar aan recreatiegoederen, voornamelijk consumentenelektronica. Ze hebben 400 miljard dollar besteed aan auto's en meubels. Hier zijn de details:

PCE Component	Bedrag (triljoenen)	Procent
Goederen	$ 4. 1	36%
Duurzame goederen	$ 1. 5	13%
Auto	$ 0. 4	3 5%
Meubels	$ 0. 4	3. 5%
Recreatieve	$ 0. 6	5%
Andere Duurzaam	$ 0. 2	2%
Niet-duurzame goederen	$ 2. 5	22%
Voedsel	$ 0. 8	7%
Kleding	$ 0. 4	3%
Energie, benzine	$ 0. 3	2%
Overige	$ 1. 0	9%
Diensten	$ 7. 5	65%
Huisvesting	$ 2. 0	18%
Gezondheidszorg	$ 1. 9	17%
Vervoer	$ 0. 4	3. 5%
Recreatie	$ 0. 4	3. 5%
Hotels / Restaurants	$ 0.7	6%
Financiering	$ 0. 7	6%
Non-Profit	$ 0. 3	3%
Andere diensten	$ 1. 0	9%
TOTAAL PCE	$ 11. 6	100%

(Bron: "Persoonlijk inkomen en uitkeringen", tabel 2. 3. 6. Echte persoonlijke uitgaven voor consumptie per hoofdproduct, geketen dollars, jaarlijks 2016, Bureau voor economische analyse, 28 juli. 2017.)

De meeste persoonlijke uitgaven voor consumptie worden gemaakt via een vorm van retail. Hier zijn de laatste detailhandelstatistieken.

Waarom PCE belangrijk is

PCE onthult hoeveel huishoudens uitgeven aan directe consumptie versus besparing voor de toekomst. Hogere consumptieniveaus vertalen in de korte termijn tot een grotere BBP-groei. Aan de andere kant is een hogere besparingsgraad goed voor de economische gezondheid op lange termijn. Dat komt doordat banken spaargeld gebruiken om leningen voor hypotheken en bedrijfsinvesteringen te financieren.

Analisten gebruiken het PCE-rapport om huishoudelijke koopgedrag te begrijpen. Zo blijkt bijvoorbeeld hoe winkelpatronen veranderen als gevolg van scherpe prijsstijgingen. Dat gebeurt meestal wanneer de gasprijzen stijgen of dalen. Op die manier onthult PCE de elasticiteit van de vraag. Wanneer de vraag naar een goed of dienst elastisch is, worden mensen teruggesneden, zelfs als de prijs slechts een beetje stijgt. Wanneer de vraag onelastisch is, blijven mensen hetzelfde bedrag kopen, ondanks grote prijsstijgingen.

Het Bureau van Economische Analyse gebruikt PCE om de PCE Inflation Index te berekenen.

Dat is de voorkeursmeting van de Federal Reserve de inflatie. Het is nauwkeuriger dan de bekendste consumentenprijsindex.

Hoe PCE wordt gemeten

De BEA rapportert elke maand op PCE. Het maakt deel uit van de nationale inkomsten- en productrekening. U vindt PCE in het Personal Income and Outlays rapport. Dat vertelt u hoe mensen hun persoonlijke inkomsten uitgeven. Zij besteden het grootste deel op persoonlijke uitgaven. Die categorie omvat PCE, rentebetaling en overboekingen. Ze zetten een deel ervan in persoonlijke besparingen.

Om de Nationale Inkomstenrekening te maken, gebruikt de BEA de BBP-statistieken voor haar basis. Het moet de BBP-productiegegevens omzetten in het PCE-consumentenbestedingsverslag. Hoe doet dat dat?

In de eerste plaats scheidt het productie uit die gaat om consumentenkopen. Dat omvat dingen zoals leveringen van fabrikanten.

Het omvat ook inkomsten voor nutsbedrijven, dienstinkomsten en commissies voor effectenmakelaars. Ten tweede voegt het de invoer toe. Ten derde trekt het zowel de uitvoer als de voorraadwijzigingen af. Dat geeft het de beschikbare hoeveelheid voor huishoudelijk verbruik. Het verdeelt dat bij binnenlandse kopers. Het baseert de toewijzing op de handel bron gegevens, gegevens van de Amerikaanse Census Bureau en huishoudelijke inkomsten enquêtes.

Een probleem is dat het BBP kwartaal uitkomt en de BEA schat elke maand PCE. De BEA gebruikt het maandelijkse Retail Sales Report om leemten in te vullen. Om de tien jaar herzien alle berekeningen op basis van de Amerikaanse Census. (Bron: "Methodology Papers," NIPA Handboek: Concepten en Methoden van de U.S. National Income and Product Accounts, Hoofdstuk 5: Uitgaven voor persoonlijke consumptie, BEA.)