Mutual fund analysis: beste dingen om te analyseren en wat te negeren

Mutual fund analyse hoeft niet zo complex te zijn als de meeste financiële media bronnen en sommige beleggingsadviseurs communiceren vaak. Er zijn honderden gegevenspunten om te onderzoeken en te analyseren. U hoeft echter alleen de beste dingen te weten om de anderen te onderzoeken en te analyseren en te negeren.

Hier is wat te analyseren bij het doen van wederzijdse fondsonderzoek:

Expense Ratio

Mutual funds runnen zich niet. Ze moeten worden beheerd en dit management is niet gratis! De kosten om een onderlinge fonds te exploiteren, kunnen zo betrokken zijn als een vennootschap. Maar alles wat je moet weten is dat hogere uitgaven niet altijd vertaalt in hogere winst van het wederzijdse fonds. In feite vertalen lagere kosten meestal in hogere rendementen, vooral over lange perioden.

Maar welke kostenverhouding is hoog? Welke is het beste? Houd bij uw onderzoek rekening met gemiddelde uitgavenverhoudingen voor beleggingsfondsen. Hier zijn een paar voorbeelden:

Large Cap Stock Funds: 1. 25%
Mid-Cap Stock Funds: 1. 35%
Small Cap Stock Funds: 1. 40%
Buitenlandse Aandelen Fondsen: 1. 50%
S & P 500 Indexfondsen: 0. 15%
Obligatiefondsen: 0. 90%

Koop nooit een beleggingsfonds met kostenverhoudingen hoger dan deze! Merk op dat de gemiddelde kosten veranderen per fondscategorie. De belangrijkste reden hiervoor is dat de onderzoekskosten voor portefeuillebeheer hoger zijn voor bepaalde nichegebieden, zoals kleine aandelen en buitenlandse aandelen, waar informatie niet zo gemakkelijk beschikbaar is in vergelijking met grote binnenlandse bedrijven. Ook indexfondsen worden passief beheerd. Daarom kunnen kosten zeer laag gehouden worden.
Manager Tenure (voor actief beheerde fondsen)

Manager Tenure verwijst naar de hoeveelheid tijd, meestal gemeten in jaren, een beleggingsfondsbestuurder of managementteam beheert een bepaald wederzijds fonds.

Beheerder is het belangrijkst te weten bij het investeren in actief beheerde beleggingsfondsen. Managers van actief beheerde fondsen proberen actief te presteren voor een bepaalde benchmark, zoals de S & P 500; terwijl de directeur van een passief beheerd fonds alleen in dezelfde effecten belegt als de benchmark.

Als u de historische prestatie van een wederzijdse fonds bekijkt, moet u ervoor zorgen dat de manager of het managementteam het fonds heeft beheerd voor het tijdschema dat u onderzoekt. Bijvoorbeeld, als u aangetrokken bent tot het 5-jarige rendement van een beleggingsfonds, maar de leidinggevende dienstverband slechts een jaar bedraagt, is het 5-jarige rendement niet zinvol bij het besloten om dit fonds te kopen.
Aantal aandelen

De aandelen van een beleggingsfonds vertegenwoordigen de effecten (aandelen of obligaties) in het fonds. Alle onderliggende aandelen vormen een single portfolio. Stel je voor een emmer gevuld met rotsen.De emmer is het mutual fund en elke rock is een enkelvoudige aandelen- of obligatieholding. De som van alle rotsen (aandelen of obligaties) is gelijk aan het totale aantal bedrijven.

Over het algemeen hebben wederzijdse fondsen een ideaal bereik voor het totale aantal bedrijven en dit bereik hangt af van de categorie of het type fonds. Bijvoorbeeld, indexfondsen en sommige obligatiefondsen zullen naar verwachting een groot aantal bedrijven hebben, vaak in de honderden of zelfs duizenden aandelen of obligaties. Voor de meeste andere fondsen zijn er nadelen voor het hebben van te weinig of te veel bedrijven.

Typisch, als een fonds slechts 20 of 30 aandelen heeft, kan de volatiliteit en het risico aanzienlijk hoog zijn, omdat er minder aandelen met een grotere impact op de prestaties van het beleggingsfonds zijn. Omgekeerd, als een fonds 400 of 500 aandelen heeft, is het zo groot dat zijn prestatie waarschijnlijk lijkt op een index, zoals de S & P 500. In dit geval kan een investeerder ook maar een van de beste S & P 500 kopen index fondsen in plaats van een grootkapitaal aandelenfonds te houden met honderden bedrijven.

Het fonds met zeer kleine bedrijven is als de kleine boot op zee die snel kan bewegen maar ook kwetsbaar is voor de af en toe grote golven. Het fonds met te veel bedrijven is echter zo groot, dat het niet zozeer kan schaden door water te verschuiven, maar het kan niet verhuizen van een gletsjer die zijn romp kan rippen en zinken als de Titanic.

Zoek een fonds met ten minste 50 holdings maar minder dan 200. Dit kan de "gewoon juiste" maat die niet te klein of te groot is, verzekeren. Onthoud de regel appels-tot-appels en bekijk de gemiddelden voor een bepaalde categorie wederzijdse fonds. Als het fonds dat u analyseert veel lager of hoger is in het totale aantal bedrijven dan het respectievelijke categorie gemiddelde, wilt u misschien dieper verdiepen om te zien of dit fonds goed voor u is.

Ook wilt u zien of het fonds dat u analyseert past bij de overige fondsen in uw portefeuille. Een fonds met slechts 20 aandelen kan op zichzelf risicovol zijn, maar het kan als een onderdeel van een gediversifieerde mix van beleggingsfondsen in uw eigen portefeuille werken.
Langetermijnprestaties

Bij het onderzoeken en analyseren van beleggingen, met name beleggingsfondsen, is het best om langetermijnprestaties te bekijken, die een periode van 10 of meer jaar kunnen zijn. Echter, "langdurig" wordt vaak losweg gebruikt in termen van perioden die niet op korte termijn zijn, zoals een jaar of minder. Dit komt doordat 1-jarig periodes niet voldoende informatie bevatten over de prestaties van een wederzijdse fonds of het vermogen van een fondsbestuurder om een beleggingsportefeuille door een volledige marktcyclus te beheren, inclusief recessieperiodes en groei en het omvat een markt voor stieren en beren . Een volledige marktcyclus is meestal 3 tot 5 jaar. Daarom is het belangrijk om prestaties te analyseren voor de 3-jarige, 5-jarige en 10-jarige rendementen van een beleggingsfonds. U wilt weten hoe het fonds deed door zowel de ups als de downs van de markt.

Vaak heeft een langlopende investeerder een koop-en-vasthoudstrategie, waarbij beleggingsfondsen geselecteerd en aangekocht worden, maar niet langdurig veranderd worden voor maximaal meerdere jaren.Deze strategie is ook liefdevol aangeduid met de luie portefeuillestrategie.

Een langlopende investeerder kan zich veroorloven om meer marktrisico te nemen met hun beleggingen. Daarom, als ze het niet erg vinden om een hoog relatief risico te nemen, kunnen ze ervoor kiezen om een agressief portfolio van beleggingsfondsen te bouwen.
Omzetverhouding

De omzetverhouding van een beleggingsfonds is een meting die het percentage van de aandelen van een bepaald fonds uitmaakt die in het voorgaande jaar is vervangen (omgedraaid). Bijvoorbeeld, als een beleggingsfonds belegt in 100 verschillende aandelen en 50 daarvan worden vervangen gedurende een jaar, dan is de omzetverhouding 50%.

Een lage omzet ratio geeft een koop-en vasthoudstrategie voor actief beheerde beleggingsfondsen aan, maar het is uiteraard inherent aan passief beheerde fondsen, zoals indexfondsen en Exchange Traded Funds (ETF's). Over het algemeen en met alle andere zaken, zal een fonds met een hogere relatieve omzet hogere handelskosten (kostenverhouding) en hogere belastingkosten hebben dan een fonds met een lagere omzet. Kortom, betekent de lagere omzet in het algemeen een hogere netto-opbrengst .

Enkele beleggingsfondsen of categorieën fondsen zoals obligatiefondsen en kleine aandelenfondsen zullen uiteraard een hoge relatieve omzet hebben (tot 100% of meer), terwijl andere fondsenmerken, zoals indexfondsen, een lagere relatieve omzet hebben (minder dan 10%) vergeleken met andere fondscategorieën.

In het algemeen voor alle soorten beleggingsfondsen is een lage omzetverhouding minder dan 20% tot 30% en een hoge omzet bedraagt meer dan 50%. De beste manier om de ideale omzet voor een bepaald type beleggingsfonds te bepalen, is om een appel appels te vergelijken met andere fondsen in hetzelfde categorie gemiddelde. Bijvoorbeeld, als het gemiddelde kleinkapitaalfonds een omzetgraad van 90% heeft, kunt u ervoor kiezen om kleine kapitaalfondsen te zoeken met omzet aanzienlijk lager dan die gemiddelde waarde.
Belastingdoeltreffendheid (Belasbare rekeningen)

Dit onderzoeksgegevenspunt is alleen bestemd voor onderzoeksmiddelen die in een belastbaar makelaarskonto worden geplaatst (geen belastinguitgestelde rekening, zoals een IRA of 401k). Wederzijdse beleggers zijn vaak verward en verrast als ze een 1099-formulier ontvangen die zegt dat ze dividenden hebben of dat ze winstverdeling hebben ontvangen.

De basisfout hier is een simpel overzicht: beleggers in beleggingen in beleggingen in beleggingen vertonen vaak hoe hun fondsen worden geïnvesteerd. Bijvoorbeeld beleggingsfondsen die dividenden betalen (en dus belastbaar dividendinkomen genereren voor de investeerder) investeren in bedrijven die dividenden betalen. Als de beleggers van het beleggingsfondsen onbewust zijn van de onderliggende aandelen van een beleggingsfonds, kunnen zij verrast worden door dividenden of kapitaalwinsten die door het beleggingsfonds aan de belegger worden doorgegeven. Met andere woorden, het wederzijds fonds kan dividenden en vermogenswinst genereren die belastbaar zijn zonder kennis van de investeerder. Dat komt tot de 1099-DIV in de mail komt.

De basisles hier is om fondsen te plaatsen die belastingen genereren in een belastinguitgestelde rekening, zodat u meer geld kunt laten groeien.Als u rekeningen heeft die niet zijn uitgestelde belasting, zoals een regelmatig individueel makelaarskonto, moet u gebruik maken van wederzijdse fondsen die belastbaar zijn.

Een onderlinge fonds wordt beschouwd als fiscaal efficiënt als het tegen een lager tarief wordt vergeleken ten opzichte van andere beleggingsfondsen. Belastingseffectieve fondsen zullen een lager relatief niveau van dividenden en / of kapitaalwinst genereren in vergelijking met het gemiddelde beleggingsfonds. Omgekeerd wordt een dividend en / of kapitaalwinst met een hoger relatief tarief dan andere beleggingsfondsen genereerd.

Belasting-efficiënte fondsen genereren weinig of geen dividenden of meerwaarden. Daarom vindt u wederzijdse fondsen die overeenkomen met deze stijl als u belasting wilt minimaliseren in een regulier makelaarskonto (en als uw beleggingsdoelstelling groei is - niet inkomen). Ten eerste kunt u de middelen die gewoonlijk least efficiënt zijn, elimineren.

Wederzijdse fondsen die investeren in grote bedrijven, zoals grootkapitaalfondsen, produceren typisch hogere relatieve dividenden omdat grote bedrijven hun winsten vaak doorgeven aan beleggers in de vorm van dividenden. Obligatiefondsen produceren vanzelfsprekend inkomsten uit rente die uit de onderliggende obligaties worden ontvangen, zodat ze ook niet fiscaal efficiënt zijn. Je moet ook voorzichtig zijn met actief beheerde beleggingsfondsen omdat ze proberen de markt te verslaan door aandelen of obligaties te kopen en te verkopen. Zo kunnen ze overmatige kapitaalwinsten genereren in vergelijking met passief beheerde fondsen.

Daarom zijn de belastingdoeltreffende middelen over het algemeen groeibewegende middelen, zoals kleine kapitaalfondsen en passief beheerde fondsen, zoals indexfondsen en Exchange Traded Funds (ETF's).

De meest eenvoudige manier om te weten of een fonds belastingdoeltreffend of niet belastingefficiënt is, is door te kijken naar het doel van het fonds. Een "Growth" -doelstelling impliceert bijvoorbeeld dat het fonds voorraden zal houden van bedrijven die groeien. Deze bedrijven herfinancieren hun winst meestal terug in het bedrijf - om het te vergroten. Als een bedrijf wil groeien, zullen zij geen dividenden betalen aan beleggers - zij zullen hun winst herbeleven in het bedrijf. Daarom is een beleggingsfonds met een groeidoelstelling meer belastingefficiënt omdat de bedrijven waarin het fonds belegt weinig of geen dividenden betalen.

Ook indexfondsen en ETF's zijn belastingefficiënt omdat de passieve aard van de fondsen zodanig is dat er weinig of geen omzet bestaat (koop en verkoop van aandelen) die belastingen kunnen genereren voor de belegger.

Een meer directe en betrouwbare manier om te weten of een fonds belastingdoeltreffend is, is het gebruik van een online onderzoeksinstrument, zoals Morningstar, dat de basis belasting-efficiëntie ratings of "fiscaal aangepaste rendementen" vergelijkt met andere fondsen. U zult willen zoeken naar belastingaangepaste rendementen die dicht bij de "belastingen voor belastingen" liggen. Dit geeft aan dat de netto-opbrengst van de belegger niet door belastingen is weggehaald.

Het ultieme doel voor de verstandige investeerder is om de belastingen tot een minimum te houden, omdat belastingen het gevolg zijn van de algemene rendementen van het beleggingsportefeuille.Er zijn echter een paar alternatieve uitzonderingen op deze algemene regel. Als de belegger alleen fiscale uitgestelde rekeningen heeft, zoals IRA's, 401 (k) s en / of annuïteiten, is er geen bezorgdheid over de belastingefficiëntie, omdat er geen actuele belastingen verschuldigd zijn, terwijl de fondsen in een of al deze rekeningen worden gehouden types. Als de belegger echter alleen belastingplichtige rekeningen heeft, kunnen zij proberen zich te concentreren op het houden van alleen indexfondsen en ETF's.
Mutual Fund Categorie

Bij het onderzoeken naar fondsen is het belangrijk om te weten welk fonds type of categorie u uw portefeuille moet starten of afronden.

Mutual funds worden georganiseerd in categorieën per activaklasse (aandelen, obligaties en contanten) en vervolgens verder ingedeeld naar stijl, doelstelling of strategie. Leren hoe mutual funds worden gecategoriseerd helpt een belegger leren hoe de beste fondsen worden geselecteerd voor asset allocation en diversificatie doeleinden. Er zijn bijvoorbeeld aandelenfondsen, obligatiefondsen en geldmarktfondsen. Aandelen en obligatiefondsen, als primaire fonds soorten, hebben tientallen subcategorieën die de beleggingsstijl van het fonds verder omschrijven.

Beursfondsen worden eerst gecategoriseerd volgens de termen in termen van de gemiddelde marktkapitalisatie (grootte van een bedrijf of bedrijf gelijk aan de aandelenkoers tijden het aantal uitstaande aandelen):

De soorten obligatiefondsen en hoe ze gecategoriseerd zijn kan het best worden begrepen door de basiswaarden van obligaties te herzien. Obligaties zijn in wezen uitgegeven door entiteiten, zoals de Amerikaanse overheid of vennootschappen, en obligatiefondsen worden voornamelijk gecategoriseerd door de entiteiten die geld willen lenen door obligaties uit te geven:
Style Drift

Style drift is een minder bekende potentieel probleem voor beleggingsfondsen, met name actief beheerde fondsen, waar de fondsbestuurder uit één soort beveiliging verkoopt en meer van een ander type koopt die mogelijk niet deel uitmaakt van de oorspronkelijke doelstelling van het fonds. Bijvoorbeeld, een aandelenfondsen met een grote aandelenkapitaal kunnen 'naar de mid-cap' -stijl 'drijven' als de manager meer kansen ziet in kleinere kapitalisatiegebieden.

Als u uw onderzoek doet, moet u kijken naar de geschiedenis van de fonds stijl. Morningstar doet een goede job om deze informatie te verstrekken.
R-Squared

R-squared (R2) is een geavanceerde statistische maatregel die beleggers kunnen gebruiken om de correlatie van een bepaalde belegging te bepalen met (vergelijkbaar met) een bepaald benchmark. Beginners hoeven dit niet eerst te weten, maar het is goed om te weten. R2 weerspiegelt het percentage van een fondsbewegingen die kan worden verklaard door bewegingen in zijn benchmark index. Bijvoorbeeld, een R-kwadrat van 100 geeft aan dat alle bewegingen van een fonds kunnen worden verklaard door bewegingen in de index.

In verschillende woorden is de benchmark een index, zoals de S & P 500, die een waarde van 100 geeft. Een R-kwadraat van een bepaald fonds kan worden beschouwd als een vergelijking die laat zien hoe vergelijkbaar het fonds met de index werkt. Als bijvoorbeeld het R-kwadraat van het fonds 97 is, betekent dat dat 97% van de bewegingen van het fonds (ups en downs in performance) wordt verklaard door bewegingen in de index.

R-squared kan beleggers helpen bij het kiezen van de beste fondsen door de diversificatie van hun portefeuille van fondsen te plannen. Bijvoorbeeld, een investeerder die al een S & P 500 Index Fund of een ander fonds met een hoge R-squared naar de S & P 500 heeft, wil een fonds vinden met een lagere correlatie (lager R-kwadrat) om zeker te zijn dat ze een portefeuille van gediversifieerde beleggingsfondsen.

R-squared kan ook nuttig zijn bij het beoordelen van bestaande fondsen in een portefeuille om zeker te zijn dat hun stijl niet 'gedreven' is naar die van de benchmark. Bijvoorbeeld, een mid-cap stockfonds kan in omvang groeien en de fondsbestuurder kan in de loop van de tijd steeds grotere aandelen kopen. Uiteindelijk, wat oorspronkelijk een mid-cap stockfonds was toen u het kocht, is nu een fonds dat lijkt op uw S & P 500 Index fonds.
Overlap van het fonds

Bij het toevoegen van nieuwe fondsen, zorg ervoor dat u niet investeert in een gebied die u al in uw portefeuille heeft. Overlap komt voor wanneer een investeerder twee of meer beleggingsfondsen bezit die soortgelijke effecten bezit. Als een investeerder in het bezit is van twee aandelenfondsen en zij beide investeren in veel van dezelfde aandelen, vormen de overeenkomsten een effect om de voordelen van diversificatie te verminderen door de blootstelling aan dezelfde aandelen te vergroten - een ongewenste stijging van het marktrisico .

Stel je voor een Venn-diagram met twee cirkels, die elk een wederzijds fonds vertegenwoordigen, die in het midden overlappen. Als belegger wil je niet te veel van een kruispunt tussen de kringen - je wilt de minste hoeveelheid overlap mogelijk maken. Probeer bijvoorbeeld niet meer dan een grootkapitaal aandelen- of indexfonds, een buitenlands aandelenfonds, een kleinkapitaalfonds, een obligatiefonds, enzovoort.

Als u meerdere fondsen wenst of u heeft een 401 (k) plan met beperkte keuzes, kunt u fondsoverlap detecteren door op een van de beste onderzoekswebsites te analyseren voor het analyseren van beleggingsfondsen en kijk naar R-kwadraat (R2 ).

Disclaimer: De informatie op deze site is uitsluitend ter discussie, en mag niet worden beschouwd als beleggingsadvies. In geen geval vertegenwoordigt deze informatie een aanbeveling om effecten te kopen of te verkopen.

Netto vermogenswaarde (NAV)

Gemeenschappelijke fouten die beleggers beginnen te maken, is om prijs te verwarren met waarde en om de prijs te verwarren met de netto-inventariswaarde (NAV). De NIW van een beleggingsfonds is niet de prijs, maar een totale waarde van de effecten in het fonds minus de verplichtingen, gedeeld door de uitstaande aandelen. Voor praktische doeleinden kan de NIW echter als "een prijs" worden beschouwd. Een hogere prijs geeft echter geen hogere waarde aan en een lagere prijs geeft geen slechte waarde of een koopje aan. Bottom line: Negeer NAV; Het heeft niets te maken met de waarde of het potentieel van het onderlinge fonds zelf.
Kortlopende prestaties

De meeste beleggers van beleggers in onderlinge beleggingen zouden hun kortetermijnprestaties moeten negeren wanneer zij onderzoek doen, omdat de meeste beleggingsfondsen niet geschikt zijn voor korte beleggingsperioden; ze zijn ontworpen voor intermediaire tot lange termijn (3 tot 10 jaar of meer) beleggingsdoelstellingen. Korte termijn, met betrekking tot investeringen, verwijst meestal naar een periode van minder dan 3 jaar.Dit geldt ook voor beleggers en obligaties. In feite zijn veel beleggingsinstrumenten, waaronder aandelen, beleggingsfondsen en enkele obligaties en obligaties, niet geschikt voor beleggingsperioden minder dan 3 jaar.

Bijvoorbeeld, als een beleggingsadviseur vragen vraagt om uw risicotolerantie te beoordelen, zoekt u om te bepalen welke beleggingssoorten geschikt zijn voor u en uw beleggingsdoelstellingen. Daarom, als u de adviseur zegt dat uw beleggingsdoelstelling is om te besparen voor een vakantie, bent u van plan om 2 jaar te nemen, dan wordt u gecategoriseerd als een kortlopende investeerder. Daarom zouden kortlopende beleggingstypen ideaal zijn voor dit besparingsdoel.

Obligaties en obligatiefondsen worden als kortlopend ingedeeld als de respectieve looptijd (of meer nauwkeurig de duur genoemd) tussen 1 en 3 5 jaar bedraagt.

Bij het onderzoeken en analyseren van investeringen, met name actief beheerde beleggingsfondsen, geeft een periode van 1 jaar geen betrouwbaar inzicht in de vooruitzichten van een bepaald fonds om in de toekomst goed te presteren. Dit komt doordat 1-jarig periodes niet genoeg informatie bevatten over het vermogen van een fondsmanager om een beleggingsportefeuille te beheren via een volledige marktcyclus, waaronder recessieperiodes en groei en het omvat een stierenmarkt en beermarkt.

Een volledige marktcyclus is meestal 3 tot 5 jaar. Daarom is het belangrijk om prestaties te analyseren voor de 3-jarige, 5-jarige en 10-jarige rendementen van een beleggingsfonds. U wilt weten hoe het fonds deed door zowel de ups als de downs van de markt. Daarom is de korte termijn (minder dan 3 jaar) geen tegenprestatie bij het onderzoek naar beleggingsfondsen voor langetermijninvesteringen.
Manager Tenure (voor indexfondsen)

Ja, uw geheugen is juist: Het is verstandig om de leidinggevende dienstverlener te analyseren bij het onderzoeken van actief beheerde beleggingsfondsen, wat perfect uitkomt. Het is echter niet zin om de leidinggevende dienst voor indexfondsen te analyseren. Laat me uitleggen …

Indexfondsen worden passief beheerd, wat betekent dat ze niet zijn ontworpen om de markt te verslaan. Ze zijn ontworpen om te voldoen aan een benchmark index, zoals de S & P 500. Daarom is de fondsbeheerder niet echt een manager; ze kopen en verkopen gewoonlijk effecten om iets te kopiëren die al bestaat.