Het verloren decennium van Japan: Korte geschiedenis en lessen

De economie van Japan was de jaloezie van de wereld alvorens te buigen voor een van de langste economische crises in de geschiedenis. In de jaren zeventig produceerde Japan het op een na grootste bruto nationaal product van de wereld (BNP) na de Verenigde Staten en eind jaren tachtig in de wereldwijd per hoofd van de bevolking. Maar dat alles eindigde in het begin van de jaren negentig toen zijn economie stakelde, waardoor de economie in de zogenoemde verloren decennium werd gedompeld.

Wat heeft het verloren decennium van Japan veroorzaakt?

De meeste economische crises volgen onmiddellijk een economische boom waar de waarderingen loskomen van de realiteit. Bijvoorbeeld, de dot-com buste en de Great Recession in de Verenigde Staten volgden onmiddellijk record VS-aandelen waarderingen.

Op dezelfde manier is het tientallen decennium van Japan grotendeels veroorzaakt door speculatie tijdens een boomcyclus. De lage rentetarieven hebben de aandelenmarkt en de spekulatie van onroerend goed aangewakkerd die de waarderingen door de jaren tachtig verstuurden. Bedrijfs- en publieke bedrijfswaarderingen zijn meer dan verdrievoudigd tot het punt waar een drie vierkante meter gebied in de buurt van het Imperial Palace werd verkocht voor $ 600, 000.

Bij het realiseren dat de bubble onhoudbaar was, verhoogde het ministerie van Financiën de rentetarieven om de speculatie te verhelpen. De verhuizing leidde snel tot een crash- en schuldencrisis op de beurs, aangezien de leners geen betalingen konden doen op veel schulden die door speculatieve activa werden ondersteund.

Ten slotte manifesteerden zich de problemen in een bankkrisis die tot consolidatie en diverse overheidsbevorderingen leidde.

Het verloren decennium van Japan in detail

Na de eerste economische schok werd de Japanse economie verzonden naar zijn nu beruchte verloren decennium, waar de economische expansie meer dan 10 jaar stopte. Het land heeft gedurende deze tijd een lage groei en deflatie beleefd, terwijl zijn aandelenmarkten bijna leeg waren en de vastgoedmarkt nooit volledig terugkeerde naar zijn voorboomniveau.

Economist Paul Krugman beschuldigt het verloren decennium op consumenten en bedrijven die te veel bespaard hebben en de economie vertragen. Andere economen beschuldigen de demografische bevolking van het land of het monetaire beleid, of beide, voor de daling. In het bijzonder kan het langzame antwoord van de Bank of Japan (BOJ) om in te grijpen op de markt het probleem hebben verergerd. De realiteit is dat veel van deze factoren kunnen hebben bijgedragen aan het verloren decennium.

Na de crisis reageerden veel Japanse burgers door meer te besparen en minder te besteden, wat de totale vraag negatief beïnvloedde. Dit heeft bijgedragen aan deflatoire druk die de consument aangemoedigd heeft om geld verder te halen, wat resulteerde in een deflatoire spiraal .

Japan's Lost Decade versus de 2008 U.S. Crisis

Veel economen en financiële deskundigen hebben het verloren decennium van Japan naar de situatie van de Verenigde Staten vergeleken na de bankcrisis van 2008. In beide gevallen speelde speculatie vastgoed- en aandelenbellen die uiteindelijk crasht en leidden tot overheidsuitkering. Beide economieën reageerden ook door het beloven om de fiscale uitgaven te verhogen om de deflatie te bestrijden.

De periode tussen 2000 en 2009 in de VS is ook soms een verloren decennium genoemd, aangezien twee diepe recessies aan het begin en het einde van de periode resulteren in een netto-nulwinst voor veel huishoudens .

Steile dalingen in vastgoedwaarden en de aandelenmarkt hebben geleid tot aanzienlijke verliezen, waaronder de S & P 500's slechtste 10-jarige prestatie met een -9. 1% totaal rendement.

Ondanks de overeenkomsten zijn er ook belangrijke verschillen tussen de twee situaties. De vergrijzende bevolking van Japan was een belangrijke bijdrage aan zijn ellende, terwijl de Verenigde Staten relatief positieve demografie met veel jonge werknemers in de arbeidskrachten behouden. De Amerikaanse Federale Reserve is ook veel sneller te handelen dan de Bank of Japan.

Lessen geleerd uit het verloren decennium van Japan

Het afgelopen decennium van Japan heeft veel waardevolle economische lessen geleverd. Sommige economen betogen zich tegen de interventies van de centrale banken en beweren dat zij onvermijdelijk leiden tot moraalgevaar en langetermijnproblemen. Maar anderen stellen dat interventies de markt verbazingwekkend moeten nemen in termen van tijd en omvang.

Enkele belangrijke lessen zijn als volgt:

• Doe snel om de crisis te bestrijden. De tegenzin van de Bank van Japan om snel te handelen leidde tot een vertrouwenskrisis onder beleggers en kan zijn problemen verergeren.
• Besteden is niet het antwoord. De pogingen van Japan om te besteden aan projecten op het gebied van openbare werken waren niet bijzonder succesvol om het sneller te herstellen van zijn economische ellende.
• Tactiek demografie. Japan's onwilligheid om zijn pensioengerechtigde leeftijd of belastingen substantieel te verhogen, heeft alleen bijgedragen aan de verdere demografische problemen.
• Maak geen schuld op. De enorme schuldenlast van Japan was uiteindelijk verantwoordelijk voor de crisis en het afgelopen decennium, en de BOJ lag achter de curve om de rentetarieven te verhogen.

Belangrijkste afhalenpunten van Japan

• Het verloren decennium van Japan is waarschijnlijk veroorzaakt door hevige speculatie tijdens een economische boom die leidde tot een schuldencrisis en langdurige deflatie na de bubbeluitbarsting.
• Het verloren decennium lijkt op vele manieren op de financiële crisis van 2008, maar sommige verschillen zijn belangrijk om te overwegen.
• Veel verschillende lessen kunnen geleerd worden uit het afgelopen decennium van Japan, variërend van de onderliggende oorzaken tot mogelijke oplossingen.