Kan Passion Propel je naar een carrière in sport?

Een keer dat jongeren denken over het nastreven van hun 'passie', is bijna afstuderen. Velen - inclusief beginnersluidsprekers - bieden advies aan dat geluk kan worden gevonden, door een carrière te kiezen waaraan men gepassioneerd is.

En door de magie van YouTube kun je veel van deze beginnende toespraken horen, waaronder een favoriet van mij (tenminste vanuit een entertainment-standpunt) geleverd door Conan O'Brien in Dartmouth.

Een paar jaar geleden heb ik op een afstudeerceremonie geluisterd naar Adam Braun, oprichter van de non-profit Pencils of Promise en auteur van de New York Times bestseller The Promise of a Pencil . Zijn toespraak was effectief en verhoogde veel genuanceerde punten.

Maar één lijn, de heer Braun, leverde mij met resonantie. "Ga niet naar passie. Het zal niet genoeg zijn."

En ik veronderstel dat het de reden is dat ik dit punt altijd met studenten bespreekt, wat het op sportcarrière betreft.

Zo veel jongeren zijn gepassioneerd over sport. Ze speelden sporten opgroeien. Ze volgen sportteams als onderdeel van de dagelijkse (of wekelijkse, in het geval van de NFL) stof van hun leven. Ze zijn geïntrigeerd door de mogelijkheid dat hun passie voor sport een carrière zou kunnen worden en hun in staat stellen om te winnen.

En het is makkelijk te zien waarom deze schijnbaar logische volgorde zo veel jonge mensen landt die op zoek zijn naar die stage- of instapbaan in de sportindustrie.

Maar dit verhaal heeft natuurlijk een aantal gebreken.

In de eerste plaats zullen veel denken dat hun passie is wat hen de ideale kandidaat maakt of ze onderscheidt van andere kandidaten. Niets zou verder kunnen zijn van de waarheid, aldus veteraanhuurders. Zij privé (en soms publiekelijk) beroeren baan kandidaten die trompet passie als een visitekaartje.

Een andere manier waarop passie misverstaan ​​is, is causaal. De eigenaar van Dallas Maverick (en Shark Tank ster) Mark Cuban noemt dit punt vaak en heeft erover geschreven op zijn blog. De snelle samenvatting van zijn opvatting is dat mensen gepassioneerd zijn over wat ze goed zijn. En je kan gepassioneerd raken over een veld of industrie die je niet vroeg in je carrière veel weet. Maar als je je niche vindt, groei je je vaardigheden en passie volgt.

Vroeger hebben mensen beperkte ervaring, zodat ze hun passie voor sport als loopbaanalternatief willen gebruiken. Maar voor velen is deze conclusie eenvoudigweg een functie van hun beperkte kennis over potentiële carriereopties.

Maar als je gepassioneerd bent over sport en kies om zo'n positie na te streven, kan het nog steeds een pluspunt zijn in interviews? Ja, als u de juiste manier gebruikt om de volgende tips te volgen:

1. Voer niet mee hoe gepassioneerd u over het team, de competitie of het bedrijf gaat.Als u direct aan het einde van het interview wordt ondervraagd of u fan bent, dan is dat de juiste tijd om dat element van uw passie te onthullen.
2. Als je een interviewer moet vertellen dat je gepassioneerd bent over een team of een baan of een product, doe je het allemaal verkeerd. Het moet duidelijk zijn op basis van uw onderzoek en voorbereiding dat u gepassioneerd bent.
3. De beste manier om te onderscheiden met passie is gepassioneerd over sportactiviteiten, niet passievol om gewoon een fan van het team te zijn. Teams, competities en bedrijven zijn niet in het kader van het inhuren van fans. Zij zijn op zoek naar deskundige professionals die waarde kunnen toevoegen aan hun bedrijven.

Dus om de vraag in de ondertitel van dit stuk te beantwoorden, "Is Passion Enough?". Nee.

Zoals de heer Braun heeft aangegeven, is het niet genoeg.