Een beginnersgids voor wederzijdse fondsverdelingen

Uitkeringen uit een beleggingsfonds zijn gewoon resultaat uit de werking van het fonds. In tegenstelling tot individueel bedrijf dat kan kiezen om de winst te behouden of terug te keren aan aandeelhouders in de vorm van dividend of via aandelenaankoop, is een wederzijdse fonds wettelijk verplicht om winst terug te geven aan zijn beleggers of aandeelhouders.

Onthoud: een beleggingsfonds is een beveiliging waarmee beleggers hun kapitaal kunnen poolen in een professioneel beheerde beleggingsportefeuille.

Er zijn veel soorten onderlinge fondsen met verschillende doelstellingen en begeleidende filosofieën, maar elk moet winst terugsturen aan de beleggers in de vorm van wederzijdse fondsverdelingen, die in de vorm van een van deze drie distributietypen:

1. Gewone dividenden
2. Gekwalificeerde dividenden
3. Kapitaalwinst

Het onderscheid tussen deze verdelingssoorten voor wederzijdse fondsen is belangrijk, met name voor fiscale doeleinden. Laten we eens kijken naar elk van de distributietypes.

1. Gewone dividenden

Gewone dividenden vertegenwoordigen het winst van het wederzijdse fonds dat geen kapitaalwinst heeft (zie nummer 3 hieronder voor meer informatie over de winst). Voor een beleggingsfonds is het gewone inkomen rentevergoeding die het fonds ontvangt en aan beleggers wordt uitgekeerd als gewone dividenden. Gewone inkomsten en dividenden komen niet in aanmerking voor de gekwalificeerde dividenddefinitie en worden als zodanig belast als het gewone inkomstenbelastingtarief van de belegger.

2. Gekwalificeerde dividenden

Volgens de IRS-definitie zijn gekwalificeerde dividenden:

"De gewone dividenden ontvangen in belastingjaren die na 2002 beginnen, die onderworpen zijn aan hetzelfde 5% of 20% maximum belastingtarief dat van toepassing is op de nettowinst. "

Simpel gezegd, gekwalificeerde dividenden zijn dividenden die aan bepaalde criteria van de Amerikaanse belastingcode voldoen en daarom onderworpen zijn aan een gunstiger belasting.

In plaats van belastend te worden tegen het belastingtarief van de individuele belegger, worden gekwalificeerde dividenden belast tegen het zogenaamde kapitaalwinstbelastingspercentage dat momenteel maximaal 20% bedraagt. Voor een vergelijking van de Amerikaanse gewone inkomstenbelastingtarieven versus de winstbelastingtarieven, zie de volgende tabel:

Gewone Belastingtarief van de Belegger	Gewone Dividendbelastingtarief	Gekwalificeerde Dividendbelastingtarief
10% > 10%	0%	15%
15%	0%	25%
25%	15% -18. 8% *	28%
28%	15% -18. 8% *	33%
33%	15% -18. 8% *	35%
35%	15% -18. 8% *	39. 6%
39. 6%	20% -23. 8% *	*

Deze gekwalificeerde dividendbelastingtarieven tonen een reikwijdte om de mogelijke netto-inkomstenbelasting van 3,8% op te nemen die een investeerder kan ondergaan als hun gewijzigde aangepaste bruto inkomsten (MAGI) indien boven de gedefinieerde drempel.Deze belasting staat ook bekend als de Medicare-surtax. Voor het dividend dat wordt beschouwd als een gekwalificeerd dividend in plaats van een gewoon dividend, dienen de dividenden te worden betaald door een Amerikaanse vennootschap of een gekwalificeerde buitenlandse vennootschap en het wederzijds fonds dat de dividenduitkering bezit, moet het eigen vermogen voor meer dan 60 dagen tijdens de 121-dagen periode die begint 60 dagen voor de ex-dividenddatum (de eerste datum na de verklaring van een dividend waarop de koper van een aandelen niet de volgende dividendbetaling zal ontvangen)

In plaats daarvan verkoper krijgt het dividend). Anders wordt het dividend belast tegen het gewone inkomstenbelastingtarief.

3. Kapitaalwinst

Voor een beleggingsfonds is de winst de winst die wordt verkregen uit het verkopen van een zekerheid in zijn aandelen. Dit is dezelfde winst die een individuele investeerder zou kunnen doen als zij een individuele aandelen zouden verkopen tegen een hogere prijs dan die oorspronkelijk voor de voorraad werd betaald. Indien het wederzijdse fonds (niet de fondsbelegger) de zekerheid heeft voor meer dan een jaar, wordt de winst uit de verkoop behandeld als langlopende winst, die maximaal 20% belastbaar is voor wederzijdse beleggers en volgt dezelfde gunstige belastingtarieven als een gekwalificeerd dividend). Anderzijds, als een voorraad in minder dan een jaar in de beleggingsfondsenportefeuille wordt gehouden, zal de winst die wordt gerealiseerd door de verkoop van de aandelen worden behandeld als kortlopende winst en wordt belast tegen het gewone inkomstenbelastingtarief van de fondsbelegger gewoon zoals gewone dividenden zijn.

Koopstrategie voor verdelingen en wederzijdse fondsen

Bij het kopen van beleggingsfondsen moet rekening gehouden worden met de fiscale implicaties van fondsenverdelingen. De meest voorkomende fout in beleggingsfondsen belegt is het zogenaamde "buy-the-dividend", dat wil zeggen aandelen van beleggersfondsen rechtstreeks voor het dividend- / winstverdeling distribueren. Bij het kopen van het dividend is de belegger verantwoordelijk voor het betalen van de huidige belasting voor de distributie. Als u een grote beleggingsbelegging in een beleggingsfonds in uw belastbare rekening beoogt, dient u het distributieplan van het fonds te controleren en uw koopplan dienovereenkomstig aan te passen om te voorkomen dat u het dividend winst.

Deze vermijdingsstrategie moet echter in perspectief worden gezet. Volgens het Mutual Fund Education Alliance:

"Als het bedrag dat u investeert, redelijk klein is, is het waarschijnlijk niet de moeite waard om te wachten. En als u elke maand regelmatige investeringen doet, laat u niet het dividend kopen om uw programma te ontsporen. beter om het dividend te kopen dan niet te investeren. "