Air Force Hurricane Hunters

Het orkaans seizoen begint op 1 juni. Als dit jaar nadert, blijft het 53ste Verkennings Squadron "Hurricane Hunters" bij de Keesler Air Force Base, MS waakzaam over tropische weersomstandigheden.

De orkaan Hunters maken deel uit van de 403e Vleugel van de Air Force Reserve Command. Zij zijn de enige ministerie van Defensie die nog steeds routinematig in tropische stormen en orkanen vliegt.

Het begon allemaal in 1944 als een barroom durf, toen twee piloten van de Air Corps elkaar uitdagen om door een tropische storm te vliegen.

Op 27 juli 1943 vloog Maj. Joe Duckworth een propeller aangedreven, single-engine Noord-Amerikaanse AT-6 "Texan" trainer in het oog van een tropische storm. Duckworth vloog twee keer die dag in de oog van die storm, eens met een navigator en weer met een weerbeambte. Deze werden in het algemeen beschouwd als de eerste luchtpogingen om gegevens te verkrijgen voor gebruik bij het plotten van de positie van een tropische cycloon, omdat het land genoot. Duckworth's baanbrekende inspanningen hebben de weg geboden voor verdere vluchten naar tropische cyclonen.

De 53ste WRS werd oorspronkelijk in 1944 geactiveerd, als het 30e Weer Reconnaissance Squadron in Gander, Newfoundland. De oorspronkelijke missie was om weersporen tussen Noord-Amerika en Allied Western Europe te vliegen. Sinds die tijd hebben de orkaanjagers veel benamingen gehad en vele vliegvelden naar huis geroepen.

Van Gander verhuisde het eskader naar het zuiden naar New Hampshire en vervolgens naar Florida. Eind 1947 verhuisden de orkaanjagers over de Atlantische Oceaan naar Kindley Field, Bermuda, later verhuisd naar Burtonwood Royal Air Force Station, Engeland en Dharan, Saoedi-Arabië.

Het eskader keerde een korte tijd terug naar Bermuda, en terug naar de Verenigde Staten bij Hunter AFB, Ga. In 1966 verliet de 53ste WRS de Verenigde Staten, deze keer voor Ramey AFB , Puerto Rico. Toen Ramey in 1973 sloot, kwamen de orkaanjagers naar hun huidige locaties bij Keesler AFB, Miss.

In juni 1991 werd de 53ste WRS gedeactiveerd en alle weerkenningsverantwoordelijkheid viel op het 815ste Weer-Eskader van de luchtmachtreservaat, die was sinds 1976 gelijktijdig met de 53ste. Op 1 november 1993 werd de 53ste WRS geactiveerd en toegewezen aan de Air Force Reserve, die de 815ste WS vervangde.

Om hun missie te vervullen, hebben de Hurricane Hunters 10 WC-130J vliegtuigen. Deze Hercules vliegtuigen zijn uitgerust met palletized meteorologische data-verzamelen instrumenten. De WC-130J is de volgende generatie "Hurricane Hunter", ontworpen om de verkenning van de weer in de 21e eeuw voort te zetten.

De orkaanjagers nemen naar de lucht om gegevens te verzamelen van gebieden waar het onpraktisch of onmogelijk is om grondwaarnemingsstations te hebben, of waar weer-satellieten geen volledige informatie kunnen verstrekken.

In de orkaanseizoen van 1 juni tot en met 30 november bieden de orkaanjagers toesig op tropische verstoringen en orkanen in de westelijke Atlantische Oceaan, de Caribische Zee en de Golf van Mexico voor het Nationale Hurricane Center in Miami. Ze kunnen ook missies missen voor het Centraal-Pacific Hurricane Center in Honolulu.

Van 1 november tot en met 15 april vliegt de eenheid ook wintermissies van beide kusten van de Verenigde Staten, die het Nationaal Centrum voor Milieuvoorspelling ondersteunen.

Deze missies kunnen net zo uitdagend zijn als orkaanopdrachten, met turbulentie, bliksem en ijsvorming.

Een nauwkeurige voorspelling kan zowel levens als eigendom redden. Een typische orkaanwaarschuwing kost ongeveer 192 miljoen dollar in voorbereiding, evacuatie en verloren handel.

Vergrendeling van de waarschuwingszone zorgt voor grotere geloofwaardigheid voor de prognoses en maakt het mogelijk om meer gecontroleerde en beperkte kustevacuaties te maken. Aangezien kustbevolkingen blijven groeien, moeten evacuatiebeslissingen eerder worden gemaakt. Sommige gebieden hebben al meer dan 48 uur nodig om vooraf een grote orkaan te verwijderen.

Wanneer de voorwaarden voor de orkaanontwikkeling gunstig zijn, gaan Keesler's vliegweerpersoneel in actie.

Orkanen bestaan ​​uit dichte onweersbuien met ernstige turbulentie en zware regen. Een stevige ring van onweersbellen, genaamd Eyewall, omgaat meestal het oog.

Hier worden de sterkste winden vaak gevonden. Soms zijn de wolken en regen zo dik dat de vleugelpunten van het vliegtuig nauwelijks zichtbaar zijn. Daarentegen is het oog relatief kalm en vrijwel wolkvrij, aldus ambtenaren.

De eerste onderzoeksmissies worden gevlogen op lage niveaus tussen 500 en 1, 500 voet. Ze bepalen of de winden in de buurt van het oceaanoppervlak in een volledige tegenklok cirkel blazen en ook het centrum van deze gesloten circulatie bepalen, de eerste fase van een ontwikkelende tropische cyclone.

Naarmate de storm verstevigt, komt het vliegtuig binnen 5 000 tot 10 000 voet, waarbij hogere hoogten worden gekozen, aangezien de storm ernstiger wordt. De toppen van de stormwolken kunnen 50.000 voet bereiken, zodat het vliegtuig niet over de storm vliegt, maar door het dikke weer om de meest waardevolle informatie uit het oog te verzamelen.

De informatie die wordt verzameld uit instrumenten aan boord van het vliegtuig en van kleine vaten die door parachute worden gedaald, worden per satelliet rechtstreeks naar het Nationaal Hurricane Center in Miami gestuurd om de nauwkeurigste meting van de locatie en de intensiteit van de storm te voorzien.

Elk van de weermissies bedraagt ​​ongeveer 11 uur en kan bijna 3 500 mijl bedekken.

De 53ste WRS heeft 20 vliegtuigen toegestaan. Vijfenvijftig unitleden houden standen van de luchtreserve technicus in. De rest van het squadron bestaat uit Luchtmacht Reservisten.

WC-130Js dragen een basisbemanning van vijf: piloot, piloot, navigator, vlucht meteoroloog en weerverkenningslastmeester. De piloot, die dienst doet als de luchtvaart commandant, en de piloot man die de vlucht controleert. De navigator houdt de positie en de bewegingen van het vliegtuig op de voet en controleert radar om tornadische activiteit te vermijden.De vlucht meteoroloog fungeert als vluchtregisseur en observeert en registreert meteorologische gegevens op vliegniveau via een computer die de weersomstandigheden elke 30 seconden codeert. De Weather Reconnaissance loadmaster verzamelt en registreert verticale meteorologische data met behulp van een parachute-gedragen sensor, bekend als een dropsonde. Het meet en codeert de weerdata naar het oceaanoppervlak.

Co-gelegen met het Nationale Hurricane Center in Miami, Fla., Is een kleine groep Air Force Reserve civiele personeel, toegewezen aan de 53e WRS. De toezichthoudende meteoroloog van de eenheid dient als Chief, Aerial Reconnaissance Coördination, All Hurricanes, beter bekend als CARCAH.

Deze personeelsleden zijn verantwoordelijk voor het coördineren van de vereisten van de Department of Commerce voor orkanengegevens, de taakverificatie van de verkenningen en de bewaking van alle gegevens die worden verzonden vanuit het weerverkenningsvliegtuig.

Charleston AFB, S. C., Homestead Air Reserve Base, Fla., En Patrick AFB, Fla., Zijn alternatieve locaties voor de orkaanjagers als een storm de Golf van Mexico in de buurt van Keesler treft.

Veel van de bovenstaande informatie, dankzij de luchtmachtreserves.