2008: Oorzaken, kosten, zou het kunnen herhalen

De financiële crisis van 2008 was de ergste economische ramp sinds de Grote Depressie van 1929. Het gebeurde ondanks de agressieve inspanningen van de Federal Reserve and Treasury Department om te voorkomen dat het Amerikaanse bankstelsel ineenstort.

Het leidde tot de Grote Recessie. Dat is toen de woningprijzen daalden met 31,8 procent, meer dan tijdens de Depressie. Twee jaar na de recessie is de werkloosheid nog steeds meer dan 9 procent.

Dat komt niet neer op ontmoedigde werknemers die op zoek waren naar werk.

Oorzaken

Het eerste teken dat de economie in de problemen was, is in 2006 voorgedaan. Dat is toen de woningprijzen begonnen te vallen. In eerste instantie klaagden makelaars. Zij dachten dat de oververhitte woningmarkt terug zou komen naar een meer duurzaam niveau.

Realtors realiseerden zich niet dat er te veel huiseigenaren twijfelachtig waren. Banken hadden mensen toegestaan ​​om leningen te betalen voor 100 procent of meer van de waarde van hun nieuwe woningen. Veel hebben de communautaire herbeleggingswet beschuldigd. Het duwde banken om leningen te maken in subprime-gebieden, maar dat was niet de onderliggende oorzaak.

De Gramm-Rudman Act was de echte schurk. Het laat banken toe om handel te maken met winstgevende derivaten die zij aan beleggers verkocht hebben. Deze hypotheekgesteunde effecten vereisen hypotheken als onderpand. De derivaten creëerden een onverzadigbare vraag naar steeds meer hypotheken.

De Federal Reserve geloofde dat de subprime-hypotheekcrisis alleen huisvest zou doen.

Het wist niet hoe ver de schade zou verspreiden. Dat komt omdat het de echte oorzaken van de subprime-hypotheekcrisis pas later begreep.

Hedgefondsen en andere financiële instellingen over de hele wereld bezaten de hypotheekgesteunde effecten. De effecten waren ook in beleggingsfondsen, bedrijfsactiva en pensioenfondsen.

De banken hadden de oorspronkelijke hypotheken opgehaald en in tranches verkocht. Dat maakte de derivaten onmogelijk om te prijzen.

Waarom koesteren stodgy pensioenfondsen dergelijke risicovolle activa? Zij dachten dat een verzekeringsproduct genaamd credit default swaps ze beschermde. Een traditionele verzekeringsmaatschappij bekend als AIG verkocht deze swaps. Toen de derivaten waarde hadden verloren, had AIG niet genoeg cashflow om alle swaps te honoreren.

Banken paniekden toen ze realiseerden dat ze de verliezen zouden moeten absorberen. Ze stopten leningen aan elkaar. Zij wilden niet dat andere banken hun waardeloze hypotheken als onderpand geven. Niemand wilde vastzitten met de zak vasthouden. Als gevolg hiervan stegen de leningen voor interbancaire leningen (bekend als LIBOR). Deze wantrouwen binnen de bankgemeenschap was de voornaamste oorzaak van de financiële crisis in 2008,

Kosten

In 2007 begon de Federal Reserve liquiditeit in het banksysteem via de Term Auction Facility.Terugkijkend, het is moeilijk om te zien hoe ze de vroege aanwijzingen in 2007 misten.

De acties van de Fed waren niet genoeg. In maart 2008 gingen beleggers na de investeringsbank Bear Stearns. Geruchten circuleren dat het te veel van deze tot nu toe giftige activa had. Bear benaderde JP Morgan Chase om het te redden. De Fed moest de deal verzachten met een $ 30 miljard garantie.

Wall Street vond dat de paniek voorbij was.

In plaats daarvan is de situatie in de zomer van 2008 verslechterd. Het ministerie van Financiën heeft toestemming om maximaal $ 150 miljard uit te geven om Fannie Mae en Freddie Mac te subsidiëren en uiteindelijk over te nemen. De Fed gebruikte 85 miljard dollar om AIG te borgen. Dit stond later naar 150 miljard dollar.

Op 19 september 2008 heeft de crisis een rendement op ultraveilige geldmarktfondsen gecreëerd. Dat is waar de meeste bedrijven over het teveel aan contant geld zetten dat ze tegen het einde van de dag zouden kunnen opkomen. Ze kunnen er een beetje aan verdienen voordat ze het opnieuw nodig hebben. Banken gebruiken die fondsen om kortlopende leningen te maken. Door de loop van de dag verhuisden bedrijven een record van 140 miljard dollar uit hun geldmarktrekeningen in nog veiliger schatkistobligaties. Als deze rekeningen failliet zijn, zouden de activiteiten en de economie stoppen.

Schatkistssecretaris Henry Paulson verleend met Fed Chair Ben Bernanke. Zij hebben aan het congres een bailoutpakket van 700 miljard dollar verstrekt. Hun snelle reactie zorgde ervoor dat bedrijven hun geld op de geldmarktrekeningen behouden.

Republikeinen blokkeren de rekening voor twee weken. Ze wilden geen banken uitkrijgen. Zij hebben de rekening niet goedgekeurd totdat de wereldwijde aandelenmarkten bijna instorten. Voor meer details, zie 2008 Financial Crisis Timeline.

Maar het bailoutpakket kost nooit de belastingbetaler de volledige $ 700 miljard. De afdeling Treasury gebruikte alleen 350 miljard dollar om de aandelen van bank- en automobielbedrijven te kopen, toen de prijzen laag waren. In 2010 hadden banken 194 miljard dollar terugbetaald in het TARP-fonds.

De overige 350 miljard dollar was voor president Obama, die het nooit gebruikt heeft. In plaats daarvan lanceerde hij het $ 787 miljard Economisch Stimulus-pakket. Dat zet geld rechtstreeks in de economie in plaats van de banken. Voor meer, zie 2009 Financial Crisis Timeline.

Kan het weer gebeuren?

Veel wetgevers beschuldigen Fannie en Freddie voor de hele crisis. Voor hen is de oplossing om de twee agentschappen te sluiten of te privatiseren. Maar als ze werden afgesloten, zou de woningmarkt ineenstorten. Dat komt omdat ze 90 procent van alle hypotheken garanderen. Bovendien heeft securitisatie (bundeling en wederverkoop van leningen) zich verspreid tot meer dan alleen woningen.

De overheid moet ingaan om te regelen. Het Congres heeft de Dodd-Frank Wall Street Reform Act overgenomen om te voorkomen dat banken te veel risico nemen. Het staat de Fed toe om de bankgrootte te verminderen voor diegenen die te groot worden om te falen.

Maar veel van de maatregelen verlieten de federale regelgevers om de details uit te sorteren. Ondertussen blijven banken steeds groter en drukken ze om zelfs van deze regelgeving af te komen. De financiële crisis van 2008 bleek dat banken zich niet kunnen reguleren.Zonder overheidsinspectie zoals Dodd-Frank, kunnen ze een andere wereldwijde crisis creëren.