Kunt u de wil van uw geliefde aanvoelen?

Een wilswedstrijd is een soort juridisch proces dat de geldigheid van een testament en een testament moet aanvechten. Regels voor prijsvragen kunnen van staat tot staat verschillen, maar je kunt een dergelijke rechtszaak meestal op een van de twee tijdstippen indienen.

Het proces van het betwisten van een testament

Een ontevreden erfgenaam of begunstigde kan niet eenvoudigweg naar de rechtbank stappen en zeggen: "Ik hou niet van deze wil." Hij moet staan ​​en hij moet grond hebben.

Permanent betekent dat hij een financieel belang heeft in de nalatenschap. Hij wordt genoemd als begunstigde of hij is een erfgenaam, iemand die het recht heeft van de overledene te erven als hij geen testament heeft verlaten. Zelfs een crediteur kan een testament aanvechten als de overledene hem geld schuldig was en de bestaande voorwaarden van de test zouden voorkomen dat hij betaald zou worden.

Gronden zijn een juridisch verdedigbare reden waarom het testament niet gehonoreerd zou moeten worden. De overledene had misschien niet voldoende mentale capaciteit op het moment dat hij het testament schreef om te begrijpen wat hij aan het doen was. Andere veel voorkomende gronden voor het betwisten van een testament zijn ongepaste beïnvloeding, fraude of een procedurefout, zoals dat het niet werd gezien door het aantal mensen dat door de staatswet wordt vereist. Als een meer recent testament is gevonden om aan te geven dat de overledene misschien van plan was de eerste te herroepen, kan dit een reden voor een testament zijn.

Er kan een voorbehoud worden geplaatst voordat een proef begint

Een testament kan doorgaans worden betwist voordat het wordt toegelaten tot de proeftijd of tijdens het proces van de nalatenschappen, afhankelijk van de staatswet.

Een pre-probate juridische actie wordt een waarschuwing genoemd. Het indienen van een voorbehoud stelt het publiek, en wat nog belangrijker is, de rechtbank, op de hoogte van het feit dat de laatste wil van de overledene en het testament niet tot de rechtszaak mogen worden toegelaten. De persoon die de waarschuwing indient, de caveator genoemd, ontvangt dan een kennisgeving en een kopie van de petitie voor probate toediening wanneer de testament wordt ingediend voor de erfrechtverklaring.

Het testament kan niet worden toegelaten totdat de grotter de gelegenheid heeft gehad om te reageren op de petitie, meestal tijdens een hoorzitting waarbij hij zijn redenen kan aantonen waarom hij vindt dat het testament niet gehonoreerd moet worden.

De wil kan worden uitgedaagd nadat de proef is geopend

De persoonlijke vertegenwoordiger of uitvoerder van de nalatenschap heeft de wettelijke autoriteit en de plicht om de boedel van de overledene te regelen nadat het testament is toegelaten tot een proeftijd. Hij zal beginnen met de stappen die nodig zijn om het proces van de probate af te ronden, te beginnen met het verzenden van kennisgeving van de probate-procedure aan alle begunstigden genoemd in het testament. Afhankelijk van de staatswet van de overheid, zal deze juridische kennisgeving doorgaans de tijd beperken die een begunstigde heeft om de geldigheid van de wil van de overledene aan te vechten of te betwisten. Een begunstigde heeft meestal slechts 30 tot 90 dagen.

De persoonlijke vertegenwoordiger kan ook bepalen of zelfs verplicht worden door de staatswetgeving om de juridische kennisgeving te sturen aan iedereen die niet in het testament vermeld staat en die mogelijk een verzoek tot deelname aan een testament indient, met inbegrip van erfgenamen of begunstigden of fiduciaires genoemd in een oudere wil die uit de nieuwere is gesneden.

Een wilswedstrijd voorkomen

Een handvol staten waaronder Alaska, Arkansas, Delaware, North Dakota en Ohio staan ​​iemand toe die een testament of een trust maakt om het te "valideren" terwijl hij nog leeft.

Als u dit doet, kan het testament niet worden betwist nadat de persoon is overleden.

Sommige testamenten bevatten "geen-wedstrijdclausules" op voorwaarde dat als een begunstigde de testamententoets uitdaagt en verliest, hij zelfs het legaat dat hem in het testament is overgebleven niet ontvangt. Hij zou met niets wegkomen. Niet alle staten eren dit soort voorzieningen echter, en als iemand volledig buiten het testament is gebleven, heeft hij niets te verliezen.