Wat is de Rockwell-hardheidstest voor metalen?

Simpel gezegd, de Rockwell-hardheidstest is een methode om de hardheid van materialen te meten. De Rockwell-hardheidsschaal wordt meestal toegediend om de hardheid van metalen te karakteriseren, zoals dun staal, gecementeerde carbiden, lood, aluminium, zink, koperlegeringen, titanium en ijzer. Maar de schaal wordt ook gebruikt om bepaalde kunststoffen te testen.

Hardheid, zoals gemeten door de Rockwell-schaal, verwijst naar weerstand tegen penetratie.

De test dankt zijn naam aan Stanley P. Rockwell, die de test en de originele machines heeft bedacht en later de rechten aan hen heeft verkocht. De test werd voor het eerst toegediend in 1919.

Hoe de Rockwell-hardheidstest werkt

De Rockwell-hardheidstest meet de hardheid op de meest eenvoudige manier: door een indringer in het oppervlak van het materiaal te duwen met een specifieke belasting en vervolgens te meten hoe ver kon de indentor binnendringen. Meestal bestaat de indringer uit een stalen kogel of een diamant.

Maar de realiteit is natuurlijk veel ingewikkelder, omdat metalen monsters radicaal variëren. Als gevolg hiervan kan dezelfde aanpak niet voor alle monsters worden gebruikt. In feite zijn er 30 verschillende Rockwell-schalen. Elk gebruikt een andere combinatie van testkrachten en soorten indenters. Bij het kiezen van een geschikte schaal voor een metalen monster houden beoordelaars rekening met de grootte en vorm van het testmateriaal, de homogeniteit ervan en de beperkingen van elke schaal.

Hoewel er een aantal Rockwell-tests zijn, zijn Rockwell en Rockwell C de meest voorkomende voor zeer harde materialen. Als het materiaal erg dun is, moeten lichtere ladingen worden gebruikt: de Rockwell 30T, 1ST , Rockwell 15-N en 30-N schalen. Zoals je kunt zien aan de hand van deze metingen, hebben Rockwell-hardheidsnummers een voorvoegsel dat de Rockwell-schaal onderscheidt die wordt gebruikt in samenhang met de combinatie van belasting en indringer.

Er zijn conversietabellen die conversie van de ene methode van hardheid naar de andere mogelijk maken, maar er moet rekening mee worden gehouden dat deze conversietabellen niet precies van de ene naar de andere kunnen worden geconverteerd.

De meeste mensen die naar resultaten van Rockwell-hardheidstests kijken, weten niet dat er meerdere soorten schalen beschikbaar zijn. Ze begrijpen dus misschien niet dat conversiekaarten niet helemaal kloppen. Dat komt omdat Rockwell-metingen geen eenheden hebben. Als maten. com legt uit: "Het symbool is HR gevolgd door een letter die een van een aantal mogelijke schalen aangeeft." HRC 96 "betekent bijvoorbeeld 96 op de Rockwell C-schaal."

Een vergelijkbare schaal voor Rockwell-hardheid

Rockwell-schaal is vergeleken met de Mohs-test en de Brinell-schaal. De Brinell-schaal is in 1910 ontwikkeld door de Zweedse ingenieur Johann A. Brinell en werkt als volgt.Er wordt een belasting uitgeoefend op een geharde stalen kogel die op een vlak oppervlak van het metaal zit te wachten om te worden beoordeeld. Hierna wordt de diameter van de deuk die wordt gevormd beoordeeld.

Volgens maten. com, de hardheid wordt gemeten met deze formule: "Het Brinell-getal dat de metaalhardheid aangeeft, is dan de belasting van de bal in kilogram gedeeld door het bolvormige oppervlak van de deuk in vierkante millimeters."