Wat is de G-20? Leden, topbijeenkomsten, geschiedenis

De G-20 is de G-7 plus ontwikkelingslanden zoals Brazilië, China, India en Rusland. De leden van de G-20 vertegenwoordigen tweederde van de mensen ter wereld en 85 procent van de economie. Sinds 2007 heeft de media elke G-20-top behandeld. Dat erkent de rol van de leden als belangrijke motor van de wereldeconomie.

Het primaire mandaat van de G-20 is het voorkomen van toekomstige internationale financiële crises. Het probeert de mondiale economische agenda vorm te geven.

Het geeft het perspectief van Aziatische en Latijns-Amerikaanse groeiende economieën. Dat "verbreedt de reikwijdte van de internationale economische en financiële samenwerking." (Bron: "The Group of Twenty: A History," G-20 Study Group, 2007.)

De ministers van Financiën en de presidenten van de centrale banken van de G-20 landen komen tweemaal per jaar samen. Ze ontmoeten elkaar op hetzelfde moment als het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank. (Bron: "G-20 Informatiecentrum", G-20.)

In 1999 hebben deze ministers en gouverneurs de G-20 gecreëerd. Ze hadden een dialoog nodig tussen ontwikkelingslanden en ontwikkelde landen. Ze reageerden op de Aziatische valutacrisis in 2007. De vergaderingen zijn begonnen als een informeel samenzijn van ministers van Financiën en centrale bankiers.

Topontmoeting 2017

7-8 juli 2017: Hamburg, Duitsland. De bijeenkomst was gericht op klimaatverandering en wereldwijde handel. Het maakte weinig vooruitgang. De Amerikaanse president Donald Trump was het niet eens met de standpunten van de andere negentien landen.

Trump had zich teruggetrokken uit het Klimaatakkoord van Parijs. De andere G-20-leden houden in december een vervolgklimittop om verder te gaan. Trump dreigde ook handelsbeperkingen op te leggen aan staal. Dat zou een handelsoorlog kunnen beginnen. Hij zei dat er een overvloed aan voedsel is. De G-20 stemde ermee in informatie over de staalproductie te delen.

Het zal in november een formeel rapport publiceren. (Bron: "Trump Leaves-leiders vrezen de toekomst als de G-20-top afsluit", The Washington Post, 8 juli 2017). De G-20 stemde ermee in om veilige havens voor terrorismefinanciering te elimineren. Het zal de privésector vragen om te helpen. Het gaat over conflicten in Noord-Korea, Syrië en Oekraïne. (Bron: "G-20 geloften Crackdown op veilige Havens, online te bestrijden terrorisme," NDTV, 8 juli 2017.)

Op 7 juli, en de Russische president Vladimir Poetin persoonlijk ontmoet gedurende twee uur. Toen Trump vroeg naar de Russische bemoeienis bij de presidentsverkiezingen van 2016, heeft Poetin het ontkend. Ze stemden in met een beperkt staakt-het-vuren in Syrië. (Bron: "Trump dringt op Poetin op Russische inmenging in U. S. Verkiezing," The New York Times, 7 juli, 2017.) Sommige demonstranten keerden tijdens de eerste dag van vergaderingen geweld aan. Er werd verwacht dat 4.000 afgevaardigden en 3.000 leden van de media aanwezig zouden zijn. (Bronnen: "Hamburg: G-20 protesteerders stellen straatbranden, buitwinkels in," CNN, 7 juli 2017.

Eerdere topvergaderingen

4-5 september 2016, Hangzhou, China. Zowel de Verenigde Staten als China kwamen overeen om de klimaatveranderingsovereenkomst van Parijs te ratificeren. Ze zijn de twee grootste uitstoters van broeikasgassen. Rusland en de Verenigde Staten hebben geen overeenstemming bereikt over het beëindigen van de Syrische oorlog.

China klaagde dat andere landen meer vrijhandel zouden moeten toestaan. Maar China is zelf protectionistischer geworden. (Bron: "G-20 een succes voor China, maar harde problemen op de rit", Reuters, 6 september 2016.)

15-16 november 2015, Antalya, Turkije. De bijeenkomst was gericht op het reageren op de terroristische aanslagen in Parijs. De leden kwamen overeen de grensbewaking tegen bedreigingen aan te scherpen. Tegelijkertijd zouden ze vluchtelingen toelaten die aan de oorlog tegen de Islamitische Staatsgroep waren ontsnapt. De Verenigde Staten kwamen overeen om meer inlichtingen te delen met Frankrijk en andere leden. Het zou geen grondtroepen sturen. Maar het zou de Syrische en Iraakse strijdkrachten die de Islamitische Staatsgroep bestrijden ondersteunen. Ze schetsten verdere stappen om de financiering voor de Islamitische Staatsgroep af te schaffen. (Bron: "G-20 geloften meer delen van intelligentie", Reuters, 16 november 2015.) <15> 15 - 16 november 2014, Brisbane, Queensland, Australië. De vergadering veroordeelde de aanval van Rusland op Oekraïne. Alle leden beloofden samen te werken om de wereldwijde groei van het bbp tegen 2018 op te trekken tot 2,1%. Dat zou $ 2 biljoen toevoegen aan de wereldeconomieën. De Verenigde Staten en Europa hebben de groep onder druk gezet om krachtige maatregelen tegen klimaatverandering te nemen. Dat stond niet op de officiële agenda. De leiders beloofden alles in het werk te stellen om Ebola in West-Afrika te bestrijden. President Obama heeft de leiders van Japan en Australië ontmoet. Ze kwamen overeen om te werken aan de vreedzame oplossing van maritieme geschillen in de Zuid-Chinese Zee. (Bron: "Top G-20: leiders beloven hun economieën met 2. 1 procent te laten groeien," BBC, 16 november 2014).

5-6 september 2013, St. Petersburg, Rusland. Onofficieel richtte de bijeenkomst zich op een reactie op de aanval met chemische wapens van Syrië. President Obama zocht steun voor een Amerikaanse staking, terwijl anderen streed voor economische sancties. Rusland steunt de Syrische regering met wapens en handel. China maakt zich zorgen over een stijging van de olieprijzen. Frankrijk, Turkije en Saoedi-Arabië steunen een luchtaanval. Officieel waren de leiders gericht op het stimuleren van wereldwijde economische groei. De BRIC-landen zochten naar actie van de G-20 om hun economieën nieuw leven in te blazen. Ze werden verbijsterd door een intrekking van buitenlandse directe investeringen. (Bron: "G-20 Summit", USA Today.)

18-19 juni 2012, Los Cabos, Mexico. De top was gericht op de schuldencrisis in de eurozone. De leiders van de G-20 drongen de Duitse bondskanselier Angela Merkel onder druk om met andere leiders van de Europese Unie samen te werken. Ze wilden een duurzamer groot plan om de Griekse schuldencrisis op te lossen. Duitsland zou Griekenland niet redden zonder bezuinigingsmaatregelen. Dat komt omdat de Duitse belastingbetaler uiteindelijk te maken krijgt met hogere kosten om de reddingsoperatie te financieren. Duitsland zelf is al zwaar verschuldigd. Duitsland drong aan op een begrotingsunie ter ondersteuning van de monetaire unie van de EU.Dat betekende dat EU-leden de politieke controle over hun begrotingen zouden opgeven voor een EU-breed goedkeuringsproces. Dit was noodzakelijk voordat ze de euro-brede obligaties zou ondersteunen. (Bron: "G-20 to Press Europe for Lasting Crisis Fix", Reuters, 18 juni 2012).

2-4 november 2011, Cannes. Frankrijk. De top had betrekking op de Griekse schuldencrisis. De leden waren het eens over plannen om banen te creëren. (Bron: "EU tevreden over de resultaten van de G20-top", Europa News.)

11-12 november 2010, Seoul, Zuid-Korea. Voorafgaand aan de G20-bijeenkomst beloofden de ministers van Financiën de valutaoorlogen te stoppen. Ze kwamen vooral voor tussen China en de Verenigde Staten. Deze oorlogen zouden wereldwijde inflatie kunnen veroorzaken in voedsel, olieprijzen en andere grondstoffen. U. S. Treasury Secretary Tim Geithner zegde toe dat de Verenigde Staten de markt niet met Treasurys zouden overspoelen. Dat zou de waarde van de dollar hebben verlaagd. Opkomende markten stemden ermee in om de valutamarkten te laten bepalen door de valutamarkt. Dat betekent dat ze hen indien nodig zouden laten opstaan. Dit dreef de dollar naar beneden en de aandelenmarkt omhoog. Forextraders hadden gehoopt op een meer solide belofte van de Verenigde Staten en China om hun valuta's sterk te houden. In plaats daarvan zal de Federal Reserve meer Treasurys kopen. Dat zal de rente en de dollar laag houden. Handelaren verkochten dollars, waardoor de waarde daalde. Als reactie steeg de Dow één procent. Een dalende dollarwaarde maakt Amerikaanse aandelen goedkoper voor buitenlanders. G-20-leden kwamen overeen om 6 procent van de stemmen in het IMF over te dragen aan opkomende markten. Dat heeft de machtsverhoudingen verder weggeschoven van de G-7 landen. (Bron: "G-20 moet compromis FX Pact Packs laten zien Betekenis" Reuters, 25 oktober 2017.)

26-27 juni 2010, Toronto, Canada. Leiders kwamen overeen om hun begrotingstekorten in 2013 met de helft terug te brengen. Ze beloofden om de tekorten drie jaar later volledig te elimineren.

1-2 april 2009, Londen, Verenigd Koninkrijk. G-20 leiders hebben $ 1 triljoen toegezegd aan het IMF en de Wereldbank om opkomende marktlanden te helpen de gevolgen van de recessie af te weren. Ze beloofden $ 250 miljard aan handelsfinanciering. Ze kwamen ook overeen om nieuwe financiële regels te ontwikkelen, een toezichthoudend orgaan op te zetten en hard te werken tegen hedgefondsen. Als gevolg daarvan steeg de Dow meer dan 240 punten en steeg hij voor het eerst in twee maanden boven de 8.000. (Bron: AP, "G-20 geeft $ 1 biljoen aan IMF", Wereldbank, 2 april 2009)

24-25 september 2009, Pittsburgh, Verenigde Staten. Leiders hebben een nieuwe Financial Stability Board opgericht. Het zou standaard financiële voorschriften voor alle G-20 landen vaststellen. Het bestuur werkt samen met de Wereldbank en het IMF. Ze zijn uitbesteed om veel van dit beleid te implementeren. Ze kwamen overeen om de kapitaalvereisten van banken te verhogen. Ze kwamen overeen om de beloning van bestuurders te koppelen aan prestaties op lange termijn, niet op korte termijn. Ze wilden ook alle derivatencontracten verplaatsen naar elektronische uitwisselingen. Op die manier kunnen ze beter worden gevolgd. Ten slotte suggereerden ze dat bedrijven die "te groot zijn om te falen", zoals AIG, internationale rampenplannen ontwikkelen.Dat zou ervoor zorgen dat hun instorting de hele wereldeconomie niet zou bedreigen.

16-17 november 2008, Washington, DC. De G-20 hield zijn allereerste top. Vóór deze bijeenkomst heeft de G-7 de meeste wereldwijde economische plannen begeleid. Het onderwerp was de financiële crisis van 2008. Opkomende marktleiders hebben de Verenigde Staten gevraagd om de financiële markten beter te reguleren. De Verenigde Staten weigerden. De leiders wilden ook een betere regulering van hedgefondsen en ratingbedrijven zoals Standard & Poor's. Ze probeerden ook de standaarden voor de boekhouding en derivaten te versterken. Een van de oorzaken van de financiële crisis was onvoldoende regelgeving en normen.

G-20 lidstaten

De G-20 leden zijn de G-7 landen: Canada, Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Deze groep landen komt ook alleen samen.

Er zijn elf opkomende markten en kleinere geïndustrialiseerde landen. Het zijn Argentinië, Australië, Brazilië, China, India, Indonesië, Mexico, Rusland, Saoedi-Arabië, Zuid-Afrika, Zuid-Korea en Turkije. De EU is ook lid van de G-20.

Waarom is de G-20 belangrijk?

De groei van de wereldeconomie is gestimuleerd door de groei van Brazilië, Rusland, India en China (de BRIC-landen). De G-7-landen worden langzamer. Daarom zijn de BRIC-landen van cruciaal belang om de wereldwijde economische welvaart te waarborgen.

In het verleden konden de leiders van de G7 elkaar ontmoeten en beslissen over wereldwijde economische kwesties zonder veel inmenging van de BRIC-landen. Maar deze landen zijn belangrijker geworden in het voorzien in de behoeften van de G-7-landen. Rusland levert bijvoorbeeld het grootste deel van het aardgas aan Europa. China biedt een groot deel van de productie voor de Verenigde Staten. India biedt hightechdiensten.

G-20 Protesten

G-20-vergaderingen zijn meestal de site van protesten tegen de G-20 agenda. Ze beweren dat de groep teveel focust op financiële belangen en globalisering. Demonstranten willen dat de leiders van de G-20 zich op één of meer van deze kwesties concentreren:

Armoede - de leider van de coalitie tegen de armoede, John Clarke, zei: "Het hele proces van het samenstellen van deze groepering ging over het verarmen van mensen en het profiteren van de rijkste leden van de samenleving. "In 2010 waren demonstranten tegen de focus van de G-20 op budgettaire verantwoordelijkheid en bezuinigingen ten koste van sociale programma's. Ze waren ook gekant tegen de kosten van de vergadering van $ 1 miljard, die voor rekening van de Canadese belastingbetalers kwamen.

Klimaatverandering - Demonstranten wilden dat de G-20 zich opnieuw zou concentreren op het broeikaseffect als prioriteit.

Gendergelijkheid - G-20-landen moeten meer aandacht besteden aan de rechten voor LBGT. Ze vragen om meer financiering voor gezinsplanning, inclusief abortussen.

• Immigratie - Demonstranten streefden naar meer open grenzen voor immigranten die 'humanitaire en klimaatcrises' ontvluchtten. (Bron: "Wat de G-20 protesten zijn echt over," Alixandra Gould, The Faster Times, 27 juni, 2010)