Wat zijn CoCo-obligaties?

Turbulente financiële markten hebben de neiging om nieuw financieel jargon te introduceren. Begin 2016 stonden Europese banken als Deutsche Bank, Santander en UniCredit onder druk om betalingen uit te voeren voor een uniek type obligatie, een zogenaamde 'coco'-obligatie.

Wat zijn Coco-obligaties?

Voorwaardelijk converteerbare obligaties - of kortweg cocobiljetten - zijn een soort converteerbare obligaties die in aandelen worden omgezet wanneer zich een bepaalde gebeurtenis heeft voorgedaan.

Terwijl normale converteerbare obligaties een uitoefenprijs hebben voor hun omzetting in eigen vermogen, hebben coco-obligaties een tweede opwaartse noodtoestand waaraan moet worden voldaan voordat de belegger de conversie kan maken. De obligaties staan ​​ook bekend als op de lijst voorwaardelijke converteerbare obligaties of extra Tier 1-kapitaal - of AT1-obligaties.

Cocobanden worden extreem populair na de Europese staatsschuldencrisis in 2009 toen regeringen werden gedwongen banken te redden. Cocobonds werden aangemoedigd als een manier om op één niveau kapitaal op te bouwen om de balans van een bank te versterken en te voldoen aan nieuwe wettelijke vereisten. Als het kapitaal van een bank onder een bepaalde drempel zou dalen, zouden de cocobanden worden omgezet in eigen vermogen of zouden worden afgeschreven, wat alleen van invloed zou zijn op geavanceerde geldschieters voor banken.

Regelaars hoopten dat deze uitgekiende kredietverstrekkers in staat zouden zijn om risico's goed in te schatten en de potentiële impact van een conversie of afschrijving te beperken. Banken zouden volledig worden beschermd tegen deze gebeurtenissen, aangezien het slechtste scenario verwatering van hun aandelen zou zijn.

Credit default swaps (CDS) en andere instrumenten kunnen worden gebruikt om verliezen voor deze obligaties te verzekeren en uiteindelijk de stabiliteit van het bredere financiële systeem te waarborgen.

Potentiële Coco-obligatierisico's

Cocobanden werden het meest risicovolle type schuld uitgegeven door banken, waarvan het merendeel door ratingbureaus als niet-investment grade wordt beschouwd.

Couponrente bereikte 6% tot 7% ​​om beleggers te compenseren voor deze risico's, vergeleken met minder dan 1% rendementen voor de senior schuld aangehouden door veel banken. Het is daarom niet verrassend dat beleggers gretig in deze obligaties zijn gesprongen in de daaropvolgende omgeving met lage rentetarieven als een manier om portefeuille-rendementen op te bouwen.

Begin 2016 begonnen problemen te boven te komen toen beleggers zich afvroegen of grote banken al dan niet hun optie zouden uitoefenen om deze obligaties terug te kopen. Omdat banken nieuwe, duurdere schulden zouden moeten maken om aan de wettelijke vereisten te voldoen, zijn ze daar niet bepaald enthousiast over, zoals velen hadden verwacht. Dit zou kunnen leiden tot een afwaardering van deze obligaties, omdat eeuwigdurende obligaties minder waard zijn dan obligaties met een vaste vervaldatum.

Deze dynamiek kan ook leiden tot een vertrouwenscrisis in financiële instellingen. Als investeerders zich haasten om bescherming te kopen op coco-obligaties om hun verliezen door deze herwaardering te beperken, kan dit worden gezien als een gebrek aan vertrouwen in het vermogen van banken om betalingen te doen aan de obligaties, wat uiteindelijk een self-fulfilling prophecy zou kunnen worden.Deze gebeurtenissen beginnen pas in 2016 te spelen, maar de populariteit van cocobindingen als een hulpmiddel om het vereiste kapitaal te versterken zou kunnen afnemen.

Key Takeaway Points

• Voorwaardelijk converteerbare obligaties - of cocobonden - zijn een soort converteerbare obligaties die een secundaire mogelijkheid hebben voordat beleggers deze in aandelen kunnen converteren.
• Cocobanden werden erg populair tijdens de 2009 Europese staatsschuldencrisis als een manier om kapitaal aan te trekken en banken met weinig structureel risico te versterken.
• Investeerders waren enthousiaste kopers van cocobanden tijdens de jaren erna na 2009 dankzij de record lage rentetarieven en een vlucht naar rendement.
• Begin 2016 zijn beleggers begonnen de waarde van deze obligaties in twijfel te trekken vanwege onzekerheid over wanneer ze zouden worden terugbetaald en de mogelijkheden van banken om betalingen te doen.