Over volharding in het schrijven en niet vastzitten

De reis van de schrijffictie begint met een idee dat een schrijver zich op een bepaald niveau moet pleiten. Als u het op de blanco pagina opzoekt, zodat het blijkt is het belangrijkste element; Anders kan het thema, de stemming of het gevoel achter de woorden gemakkelijk verdwijnen als een verloren gedachte in het gesprek of een gemist venster in het leven. Jaren geleden herinner ik me de voormalige directeur van The New School Writing Programme: "Niemand kiest wat ze schrijven. "Ik ben het met hem eens omdat we de drijvende kracht niet selecteren die ons fictie schrijvers verplicht om een ​​bepaald verhaal te vertellen.

Het komt gewoon van binnenuit.

We zetten ons voor wat we geloven is onze beste dialoog, onze meest beschrijvende scènes en hopelijk is het iets dat lezers zal brengen om te lachen, huilen, iets te leren of te vermaken, het beste scenario is natuurlijk al het bovenstaande! Maar soms is de dialoog onhandig of te gepolijst om echt te zijn. De beschrijvingen hebben geen sensorische details die nodig zijn om de lezers een waar gevoel voor de waarde van een karakter of hun omgeving te bieden en het verhaal zelf wordt niet volledig verteld.

Geen van deze problemen is een deal-breaker, maar ze hebben wel nodig om hetgeen al op de pagina aanwezig is te herzien en bereid te zijn om het over een periode te herzien. Ik vergelyk dit concept met iets wat mijn acterende leraar een keer een zomerintensief programma vertelde toen ze voelde alsof sommige van ons overbodig waren in de manier waarop we onze monologen verrichten, een wijsheid die ik altijd deel met mijn leerlingen, die ik van mening is op het geschreven woord ook: "je bent hier niet getrouwd "Wat ze bedoelde is dat er meer dan één manier is om het verhaalvertelling juist te krijgen en wat er in één keer lijkt te werken misschien niet op een andere, vooral als je op een of andere manier bent geëvolueerd.

Als je terugkomt naar je eigen werk met frisse ogen, probeer het als een buitenstaander te lezen. Stel jezelf af of je overtuigd wordt door de motieven van 'de' niet 'jouw' protagonist. Kun je de omliggende omstandigheden en de fysieke beschrijvingen van mensen en plaatsen visualiseren? Is "de schrijver" niet te vertellen, bijvoorbeeld in plaats van te zeggen dat een karakter ongemakkelijk is, hebben ze vermeld dat een karakter gewonnen is?

Is de toon van het werk consistent of voel je dat de schrijver onregelmatig is in zijn of haar uitvoering pacing-wise en zou baat hebben bij het creëren van een stabielere stemming op de pagina?

Ik heb de meeste van deze fouten gemaakt. Ik heb ze ook opgelost. U kunt iedereen niet met uw werk behagen, maar u kunt zich bewust zijn van uzelf als schrijver en beginnen uw gemeenschappelijke literaire gebreken te herkennen. En als je twijfelt, lees je werk hardop; Het is een dwaze manier om die ongemakkelijke zinnen te vangen.De helft van de strijd begint te beginnen; De rest is volharding in jouw ambacht, die op de slechte dagen liefdeloos en op de betere, magische kan voelen. Schrijf dus eerst, analyseer later. Het zal allemaal op een of andere manier samenwerken.

Kathryn Buckley woont in Brooklyn en leert schrijven in New York City en New Jersey. Ze heeft een MFA in Fiction van The New School en haar werk is verschenen in The Heart of Brooklyn Volume 2, Toad Journal, The American, Ebibliotekos, 34e Parallel, XoJane, Eclectica, Press Play, The Chaffey Review en The Rumpus. Ze is momenteel aan het schrijven van een verhaalcollectie.