Leren hoe identiteitsfraude plaatsvindt

Wanneer we bedenken hoe identiteitsdiefstal optreedt, hebben de verschillende oplichting en andere gebruikelijke methoden van identiteitsdiefstal de neiging om in een van de twee categorieën te vallen. Low-tech methoden zoals dumpster duiken en telefonische oplichting zijn makkelijker om tegen te vechten omdat ze profiteren van de persoonlijke gewoonten van een slachtoffer. Bij het overwegen van high-tech methoden van identiteitsdiefstal, is er niet veel dat je kunt doen, omdat je persoonlijke informatie wordt gestolen van iemand die je het hebt gegeven voor een zakelijk doel (zoals het kopen van een huis of het krijgen van een verzekeringsofferte.) <

Gestolen portemonnee, portemonnee of andere persoonlijke diefstal

De vroegste gevallen van identiteitsdiefstal hadden waarschijnlijk te maken met persoonlijke informatie verkregen door een zakkenroller of inbreker. De klassieke roman,

A Tale of Two Cities , is opgelost via een veronderstelde identiteit en het concept gaat waarschijnlijk verder dan dat. Er zijn films met identiteitsdieven, zoals Sommersby en Catch Me If You Can , die een vriendelijker licht op de crimineel werpen - maar de misdaad is nog steeds identiteitsdiefstal.

Een groot aantal gevallen van identiteitsdiefstal door kinderen is te wijten aan het misbruik door een ouder van de identiteit van hun eigen kind, maar er zijn nog steeds veel gevallen waarin een vriend van het gezin of zelfs een ander familielid dader. Het beste wat u kunt doen, is persoonlijke gegevens vergrendelen in een kluis, hoewel bankdeposito's nog steeds een goed idee zijn als u er een kunt betalen. De slechtste plaats om geboorteaktes, socialezekerheidskaarten, verzekeringsdocumenten enz. Te bewaren.

bevindt zich in de rechterbovenhoek van de bureaulade.

Dumpster Diving

"Dumpster-duiken"

bestaat al een tijdje, maar tot voor kort beperkte het zich tot detectives, privé-detectives en soms industriële spionage (zoals proberen uit te zoeken wie jouw concurrenten van concurrenten zijn). De meeste Amerikanen realiseren zich niet dat als je eenmaal iets in je prullenbak gooit en het op de stoep zet om opgehaald te worden, je geen "verwachting van privacy" hebt, ook al zijn er andere goede juridische argumenten. Er is echter een vrij eenvoudige oplossing hiervoor. Bewaar een papiervernietiger of "brandzak" naast uw bureau en gebruik deze op e-mail met uw persoonlijke gegevens, zoals bankafschriften, creditcardafschriften, rekeningen van nutsbedrijven of brieven van afwikkelaar.

Scans op e-mail, telefoon en e-mail

Scams op e-mail / telefoon / e-mail

zijn allemaal nog steeds gecategoriseerd als 'low-tech' omdat ze afhankelijk zijn van de 'Average of averages' om informatie te verzamelen. De wet van gemiddelden zegt in feite: "Als je iets vaak genoeg doet, zal er een verhouding verschijnen." Hier krijgen we zaken als batting-gemiddelden, pokerkansen en huis-aan-huisverkoop. E-mailscams zijn waarschijnlijk de meest bekende omdat de oplichter in één keer duizenden kan verzenden.Maar dit zijn eigenlijk gewoon phishing-technieken om je telefonisch naar een gesprek te slepen, dus de telefonische oplichting is het echte gevaar. Deze scams worden door veel namen gebruikt, maar 'phishing' wordt het meest gebruikt. Er zijn honderden zwendelpraktijken in deze categorie, maar ze kunnen allemaal worden vermeden door een paar eenvoudige, logische regels te gebruiken:

• Gerenommeerde financiële organisaties nemen geen contact met u op per e-mail om financiële zaken te bespreken. Periode. U krijgt mogelijk prospectiebrieven in de e-mail waarin u wordt gevraagd om een ​​bepaalde beleggingsonderneming te gebruiken of een lening bij een bepaalde bank aan te vragen, maar legitieme zaken worden nog steeds gedaan per telefoon, fax of persoonlijk.
• Geef geen persoonlijke informatie via de telefoon. Als u het gesprek hebt gestart, of als u zeker weet dat u de persoon aan de andere kant kent, kunt u zich redelijk veilig voelen. Als u niet zeker weet, vraag om een ​​nummer dat u kunt terugbellen. Bel dan het bedrijf dat de beller zei dat ze vertegenwoordigen. Vraag of de persoon daar werkt. Als dat zo is, kunt u er opnieuw redelijk zeker van zijn dat uw informatie gaat waar het moet. Zo niet, dan heb je een telefoonnummer waarmee rechtshandhavers de crimineel kunnen opsporen.
• Laat niemand uw creditcardnummer per telefoon herhalen. Je weet nooit wie er op vrijdagavond achter de pizza staat die je bestelling neemt. Als ze er zeker van wil zijn dat ze het juiste creditcardnummer heeft, laat haar dan weten dat je het nummer twee keer leest voor verificatie.
• Verstuur geen e-mail in uw mailbox. Zet het af op het postkantoor. Identiteitsdieven houden ervan om rekeningenbetalingen of creditcardbetalingen te verzamelen. Ze krijgen niet alleen uw creditcardnummer, maar als u per cheque betaalt, krijgen zij ook uw accountnummer.
• Deze low-techmethoden maken mogelijk al dan niet deel uit van een "Pirateringsring". Dit zijn georganiseerde netwerken van individuen die een identiteitsdief "rekruteren" die toegang heeft tot informatie. Iemand kan bijvoorbeeld de serveerster in een restaurant benaderen en haar $ 5 aanbieden. 00 voor elk creditcardnummer dat ze kan stelen. Dat kan gedaan worden tijdens het lezen van je kaart bij het uitchecken, en de meeste mensen merken niet eens wanneer het gebeurt. En als je de serveerster vroeg, zou het waarschijnlijk niet eens bij haar opkomen dat ze identiteitsdiefstal pleegde.

High-Tech

Gegevensverstoring

- De categorie "hightech" vertegenwoordigt de meer geavanceerde identiteitsdiefstal. Hun methoden zijn vaak meer verborgen, waardoor ze moeilijk te detecteren of te beantwoorden zijn. Dit is ook het gebied waarover een consument de minste controle heeft over zijn persoonlijke gegevens. De meeste wetten tegen identiteitsdiefstal hebben betrekking op dit gebied. Wetten zoals FACTA en HIPAA richten zich op drie belangrijke gebieden voor het bijhouden van gegevens; hoe records worden opgeslagen, hoe ze worden geopend en hoe ze worden verwijderd. Deze wetten vereisen training van de mensen die met uw persoonlijke gegevens omgaan, maar als u de plaatselijke winkelier de straat op gaat en met de man achter de toonbank praat, heeft hij geen idee waar hij het over heeft. Dit komt omdat de meeste bedrijven zo druk zijn met hun dagelijkse activiteiten dat ze niet eens op de hoogte zijn van deze wetten, en nog minder wat ze moeten doen om hieraan te voldoen.(Uit mijn persoonlijke ervaring, een lokaal restaurant bezocht door staatswetgevers was het uitdelen van bonnen met het volledige nummer van de creditcard leesbaar. Toen het eenmaal werd opgemerkt, hebben ze het onmiddellijk opgelost, maar FACTA is van kracht sinds 2003. Welke conclusie zouden de meeste mensen trekken van dat?)

Deze wetten vereisen ook geschreven beleid over hoe het bedrijf omgaat met persoonlijke informatie, inclusief hoe ze zich ervan ontdoen. FACTA vereist dat het wordt versnipperd, verbrand of anderszins vernietigd, zodat de informatie niet langer kan worden gelezen.

Bedrijven die documenten vernietigen, leveren meestal een certificaat op waaruit blijkt dat de documenten zijn vernietigd. Maar zelfs dit is niet waterdicht. Een snelle zoekopdracht op Google toont honderden verhalen over gegevens die zijn gestolen uit recyclingfabrieken.

Bedrijfseigenaren willen misschien de gerelateerde links bekijken voor meer informatie.

Zelfs als het bedrijf op de hoogte is van de wetten en zijn werknemers heeft getraind in hun gegevensbeveiligingsbeleid, kunnen ze het slachtoffer worden van een hacker. Bij deze aanvallen zijn er komma's in de totalen van verloren records. Aangezien 'macht' in de wereld wordt gedefinieerd door economische normen in plaats van door militairen, vallen aanvallen als deze onder de aandacht van Nationale Veiligheid.

Het frustrerende aan dit alles is dat niets van dit alles onder uw controle staat. De regering heeft de wetten geschreven maar steriliseert ze vervolgens in onze rechtbanken, of vertraagt ​​de handhaving tot het punt van belachelijk maken. Het is zover gekomen dat staten het heft in eigen handen nemen om enkele van de grondoorzaken van identiteitsdiefstal aan te pakken (dat wil zeggen de markt voor gestolen identiteiten weg te nemen).