I, Twitter

Geen enkel IP-adres is een eiland, volledig op zichzelf. Elk IP-adres is een stukje van het continent, een deel van de belangrijkste … John Donne - hierboven geparafraseerd - was dood op. 400 jaar voordat iemand dacht de letters h-t-t-p allemaal op een rij te typen, besefte Donne de onvermijdelijkheid van het internet.

Sommige mensen zijn te vroeg geboren.

Oscar Wilde en Twitter zijn voor elkaar gemaakt. Instagram zou de speelplaats van Mathew Brady zijn geweest.

Shakespeare + Netflix = Emmy's anon. Dorothy Parker mist het internet en is net als Picasso die voor de verf wordt geboren. En niemand zou beter gebruik hebben gemaakt van een poëzieblog dan Emily Dickinson.

Ik geloofde dat ik te laat was geboren.

Ik verlangde ernaar dat eiland te zijn waarvan John Donne beweerde dat het niet bestond. Ik vond het leuk om de grens van mijn wereld getekend te hebben aan de zichtbare horizon. En ik zwoer dat sociale media altijd een gat zouden hebben met de naam ROSCO. En dan - supply chain. Oh, supply chain, je sirene-oproep lokte me naar de grillige rotsen van blogging. Ik was poëtisch over de deugden van het leveren van klanten aan wat ze wilden, met de toegevoegde glorie van het leveren van ze wanneer ze wilden worden geleverd - maar kleurde die belofte met de waarschuwing dat dit alles zou moeten worden gedaan door zo min mogelijk geld uit te geven. Dit wordt volgens de supply chain-bloggers - en niet alleen deze - supply chain-optimalisatie genoemd.

En met de ROSCO blog kwam de vraag - nu freakin 'wat?

Een vroege lezer e-mailde om te vragen of ik op Twitter was. Ik was niet. En toen was ik dat.

Mijn Twitter-account staat nog in de kinderschoenen. En wie weet of het zal leven om de volwassenheid te zien. Maar - zoals mijn voer voor me loopt - verwonder ik me over het DNA van mijn Twitter. Supply chain nuggets. Sport-updates. Centrist, links nieuws en meningen.

Af en toe een rood contrapunt. Snark, statistieken, zelfpromotie. Mijn Twitter reflecteert me terug naar mij.

Maar mijn Twitter is volwassen geworden en heeft mijn begeleiding steeds minder nodig. Ik kijk het soms - helemaal alleen - door hapklare stukjes samen te trekken om me te voeden. Mijn Twitter kent mij … anticipeert op mij. Ik volg steeds meer van mijn aanbevelingen op Twitter. De meningen die ik lees, vormen de mijne. Het nieuws dat ik een blik werp op kleuren van mijn dag. En ik vraag me af of ik meer aan het reflecteren ben van mijn Twitter dan andersom.

Als supply chains schakels waren, maakte Twitter mij vrij. #supplychain mag niet trendmatig zijn met de populariteit van, laten we zeggen, #montythepenguin - maar voor de honderden en honderden van ons die tweeten over een geoptimaliseerde supply chain, is Twitter ons bindweefsel. Slechts een paar korte weken geleden was ik toegewijd aan mijn eiland. Maar nu is het "ik" in het centrum van "sociale media" ontketend …

… En daarom nooit sturen om te weten voor wie de Twitter tweets; het tweets voor jou.

@SpplyChainROSCO