Statistische analyse met wederzijdse fondsen

Gelukkig hoeft u geen wiskundige wizard te zijn om beleggingsfondsen te analyseren zoals de voordelen. Al de belangrijkste statistieken en kwantitatieve maatregelen zijn al berekend. Om zo de beste beleggingsfondsen te vinden en te kopen, is de primaire kennis of vaardigheid die u nodig heeft om te begrijpen hoe u deze maatregelen kunt gebruiken en waar u ze kunt vinden.

Statistische analyse van beleggingsfondsen is precies wat het klinkt - een manier om de kwantitatieve aspecten van een fonds te bestuderen om de belegger te helpen inzicht te krijgen in de prestaties van het verleden om een ​​idee te geven over toekomstige resultaten.

Ja, er is geen garantie voor toekomstige resultaten, maar investeren gaat niet over garanties - het gaat om het berekenen van risico's.

Analyse van wederzijdse fondsen met statistische maatregelen

Statistische analyse van wederzijdse fondsen vereist een fundamentele kennis van kwantitatieve maatregelen, zoals Beta, R-squared, Alpha, Sharpe-ratio, kostenverhouding en belastingkostenverhouding:

< ! - 2 ->

• Beta: Beta, met betrekking tot beleggingen in beleggingsfondsen, is een maatstaf voor de beweging van een bepaald fonds (ups en downs) ten opzichte van de algemene markt. Ter referentie krijgt de markt een beta van 1,00. Als een beta van een fonds 1,10 is, zou dit fonds naar verwachting een rendement van 11% hebben (1,10 is 10% hoger dan 1,00) in een maar hetzelfde fonds zou naar verwachting dalen met 11% als de markt met 10% daalde.
• R-kwadraat: Volgens Morningstar weerspiegelt R-kwadraat het percentage van een fondsbewegingen die kan worden verklaard door bewegingen in zijn benchmarkindex. Een R-kwadrat van 100 geeft aan dat alle bewegingen van een fonds kunnen worden verklaard door bewegingen in de index. " In de vertaling helpt R-squared een belegger controleren hoe vergelijkbaar een bepaald fonds kan zijn voor een gegeven index. Als u bijvoorbeeld een S & P 500-fonds in uw portefeuille hebt, wil u geen ander onderlinge fonds toevoegen met een R-kwantraat van 0. 99 omdat dit een correlatie van 99% aan de S & P 500 aangeeft. De nieuwe potentiële fonds zou bijna identiek zijn aan het S & P 500 fonds dat al in uw portefeuille staat. Dat is niet diversificatie!

• Alpha : Dit is een maatregel die u een idee geeft over de waarde die de fondsbeheerder bijvoegt (of aftrekt) van het beleggingsfonds. Alpha geeft een verwachting van rendementen boven (of onder) wat de bèta zou voorspellen. Naar aanleiding van ons voorbeeld in bèta (boven), als de bèta 1 is. 10 en de markt hoger wordt met 10%, zou een fonds met een positief alpha verwacht worden dat het rendement hoger is dan 11% (het door bèta voorspelbare bedrag). U wilt geld vinden met een positieve alpha!
• Sharpe Ratio: Met behulp van de Sharpe Ratio kan een belegger verwachten hoe goed het rendement van een bepaald wederfonds de belegger compenseert voor het genomen risico.Simpelweg, hoe hoger de Sharpe Ratio, hoe beter. Bijvoorbeeld, het ontvangen van hoge relatieve rendementen voor het nemen van een gemiddeld of ondergemiddeld risiconiveau is gunstig en Sharpe Ratio kan helpen om berekende prognoses voor dit potentiële resultaat te leveren.
• Expense Ratio: Vaak zijn de fondsen met de laagste kosten die het beste doen, vooral over lange perioden (bijvoorbeeld 10 jaar of meer) omdat uitgaven de prestatie slechter zijn.
• Belastingkostenverhouding: Als u in een belastbaar account belegt, wil u ervoor zorgen dat u investeert met fondsen die inkomen genereren (bijvoorbeeld dividenduitkeringen) die belastbaar kunnen zijn. Meer belastingen zijn gelijk aan een lager netto rendement terug naar u, de belegger.

Opmerking: De kwantitatieve maatregelen die in dit artikel worden vermeld, worden het beste gebruikt voor het onderzoeken van actief beheerde fondsen, niet in Index-fondsen, met uitzondering van de kosten- en belastingkostenverhouding.