Hoe Real Estate de Amerikaanse economie beïnvloedt

Onroerend goed speelt een integrale rol in de economie van de Verenigde Staten. Residentieel vastgoed biedt huisvesting voor gezinnen. Het is vaak de grootste bron van rijkdom en besparingen voor veel gezinnen. Commercieel vastgoed, dat appartementgebouwen omvat, banen creëert en ruimtes voor detailhandel, kantoren en fabricage. Onroerend goed zaken en investeringen bieden een bron van inkomsten voor miljoenen.

In 2016 steeg de bouw van onroerend goed $ 1. 2 biljoen voor de economische output van de natie.

Dat is 6 procent van het Britse bruto binnenlands product. Het overschrijdde de piek van 2006 op $ 1. 195 biljoen. Op dat moment was de bouw van onroerend goed een heftige 8,9 procent van het BBP. Vastgoedconstructie is arbeidsintensief. Daarom was een daling van de woningbouw een grote bijdrage aan de hoge werkloosheid van de recessie.

Bouw is het enige deel van onroerend goed dat wordt gemeten door het BBP. Vastgoed beïnvloedt ook veel andere gebieden van economisch welzijn dat niet gemeten worden. Bijvoorbeeld, een daling in de verkoop van onroerend goed leidt uiteindelijk tot een daling van de vastgoedprijzen. Dat verlaagt de waarde van alle woningen, of de eigenaren actief verkopen of niet. Het vermindert het aantal eigen vermogensleningen die beschikbaar zijn voor eigenaren. Zij zullen terugdringen op de consumentenbesteding.

Bijna 70 procent van de economie van de Verenigde Staten is gebaseerd op persoonlijke consumptie. Een vermindering van de consumentenbestedingen draagt ​​bij aan een neerwaartse spiraal in de economie.

Het leidt tot verdere daling in werkgelegenheid, inkomsten en consumentenbestedingen. Als de Federal Reserve niet ingrijpen door rentetarieven te verminderen, dan kan het land in een recessie komen. Het enige goede nieuws over de lagere huisprijzen is dat het de kans op inflatie vermindert.

Vastgoed en de recessie van 2008

De daling van de woningprijzen leidde in eerste instantie tot de financiële crisis in 2008, maar weinigen realiseerden het destijds.

In juli 2007 lag de mediane prijs van een bestaand eengezinswoning 4 procent sinds zijn piek in oktober 2005, volgens de National Association of Realtors. Maar economen konden het niet eens maken over hoe slecht dat was. Definities van recessie, beermarkt en een correctie op de beursmarkt zijn goed gestandaardiseerd, maar hetzelfde geldt niet voor de woningmarkt.

Vele vergeleken met de daling van 24 procent tijdens de Grote Depressie van 1929. Zij vergelijken het ook met de daling van 22 tot 40 procent in de olieproducerende gebieden tijdens de daling van de olieprijs in de vroege jaren tachtig. Door die normen was de afname nauwelijks opmerkelijk.

In sommige economische studies bleek dat de woningprijsdalingen van 10-15 procent voldoende zijn om het eigen vermogen te elimineren. Dat creëert een sneeuwbal effect dat ernstige pijn veroorzaakt voor huiseigenaren.Ernstige aandelenverlies was in 2007 in sommige gemeenschappen in Florida, Nevada en Louisiana voorgedaan. Achteraf zouden we van hen moeten luisteren.

Bijna de helft van de leningen uitgegeven tussen 2005 en 2007 waren subprime. Het betekende dat kopers waarschijnlijk de standaard hadden. Het echte probleem was dat banken deze hypotheken gebruikt om triljoenen dollars van derivaten te ondersteunen. Banken vouwen de subprime-hypotheken in deze hypotheekbanken.

Zij verkocht hen als veilige beleggingen aan pensioenfondsen, bedrijven en gepensioneerden. Dat komt omdat ze verzekerd waren van de standaard door een nieuw verzekeringsproduct genaamd credit default swaps. De grootste uitgevende instelling was American International Group Inc.

Bij de aflossing van leners hadden de hypothecaire effecten een twijfelachtige waarde. Zo veel beleggers hebben geprobeerd hun credit default swaps uit te oefenen, waardoor AIG niet meer geld had. Het dreigde zichzelf te standaardiseren. Daarom moest de Federal Reserve het uitkiezen. Zo hebben derivaten de hypotheekcrisis gecreëerd.

Banken met veel hypothecaire effecten op hun boeken, zoals Bear Stearns en Lehman Brothers, werden door andere banken vermeden. Zonder geld om hun bedrijven te runnen, draaiden ze zich naar de Fed om hulp. De Fed heeft voor de eerste een koper gevonden, maar niet voor de tweede.

Het faillissement van Lehman Brothers schopte de financiële crisis van 2008 af.

Een meerderheid van de Amerikanen gelooft dat de vastgoedmarkt in de komende twee jaar zal crashen. Ze zien dat de stijgende woningprijzen stijgen en de Fed-verhogingspercentages. Voor hen lijkt het op een bubble die wordt gevolgd door een ineenstorting. Maar er zijn negen verschillen tussen de 2017 woningmarkt en de 2007 markt. Bijvoorbeeld, slechts 5 procent van de hypotheken waren subprime. In 2005 maakte subprime 20 procent van alle hypotheken op. Deze verschillen maken een woningmarkt ineenstorting minder waarschijnlijk.