Wat u moet weten over het kortingspercentage van de Fed

De discontovoet is een van de instrumenten die de Federal Reserve gebruikt om het monetaire beleid te beïnvloeden. Hoewel het vergelijkbaar is met de federal funds rate - de benchmark "rentevoet" die vaak wordt genoemd in discussies over het Fed-rentebeleid - zijn er enkele belangrijke verschillen.

Banken zijn onderworpen aan reserveverplichtingen - voldoende stortingen om mogelijke opnames te ontvangen. Aan het einde van elke nacht vallen sommige banken onder deze vereiste, terwijl andere overfondsfondsen hebben.

Banken die hun fondsen 's nachts moeten opkrikken, lenen doorgaans van andere banken tegen de fed funds rate.

Financiële instellingen hebben ook andere middelen om te lenen, waarvan er één is om rechtstreeks van de Federal Reserve te lenen via het kortingsvenster. "De snelheid waarmee de Fed via deze faciliteit leningen verstrekt aan banken, wordt de" discontovoet "genoemd. “

Details van de discontovoet

De Fed kan de discontovoet onafhankelijk van de fed funds rate aanpassen. De disconteringsvoet is doorgaans hoger dan de fed funds rate, dus deze wordt als laatste redmiddel gebruikt door banken die moeten lenen. Begin 2012 bedroeg de primaire discontovoet bijvoorbeeld 0,75%, terwijl de fed funds rate werd getarget in een bereik van 0% tot 0,25%. Bankkredietnemers moeten ook onderpand plaatsen om van het kortingsvenster te lenen, en de banken van de Federal Reserve kunnen ervoor kiezen om geen kortingsgarantielening te verstrekken.

Sinds januari 2003 zijn er drie soorten kredietverstrekking die bewaarders kunnen verkrijgen in het kortingsvenster van de Fed: primair krediet, secundair krediet en seizoenskrediet.

Elk heeft zijn eigen rentevoet. Het secundaire krediet is doorgaans hoger dan het primaire krediet, terwijl het seizoenskrediet doorgaans lager is.

Aan de basis van alle drie krediettypes ligt de intentie van de Federal Reserve om voldoende liquiditeit van de bewaarinstelling te handhaven en om zwakkere instellingen uit de problemen te houden.

De gezondste instellingen ontvangen de "primary credit" -rente; minder stabiele maar levensvatbare instellingen ontvangen het "secundaire kredietrente", evenals instellingen met "ernstige financiële problemen". De seizoensrente, zoals de naam al aangeeft, wordt uitgebreid naar kleinere instellingen die regionale markten bedienen met tijdsafhankelijke behoeften, zoals banken die een agrarische gemeenschap bedienen of een resortgemeenschap met sterk variërende seizoensgebonden financiële behoeften.

Breed doel van het "Kortingsvenster"

Het kortingsvenster wordt verder besproken in een witboek van Federal Reserve uit 2002, waarin wordt voorgesteld dat het de volgende doelen heeft:

• Middelen beschikbaar stellen op momenten dat de vrije marktreserves onvoldoende zijn om te voldoen aan stijgingen in de vraag, en
• Om "financieel gezonde" bewaarinstellingen te helpen bij het vermijden van rekening-courantkredieten of gerelateerde tekortkomingen in de reservevereisten.

Waarom past de Fed de discontovoet aan?

Zoals het geval is met de federal funds rate, tracht het Federal Open Market Committee - het comité binnen de Federal Reserve dat het rentebeleid bepaalt - de rentetarieven te beïnvloeden om zijn "dubbel mandaat" te bereiken voor het maximaliseren van de werkgelegenheid en het minimaliseren van de inflatie. Wanneer het comité de economische groei wil ondersteunen, stelt het zijn streefpercentage laag.

Hoe lager de kosten van het geld, in theorie, hoe meer kans individuen en bedrijven zullen lenen voor brandstofprojecten, zoals de bouw van een commercieel onroerend goed, wat mensen weer aan het werk zet. Wanneer de Fed de inflatie wil beteugelen, kan ze het tegenovergestelde doen: de rente verhogen om de groei te vertragen.

Meer informatie

• Waarom heeft de Fed tarieven zo laag ingesteld?
• Wat is kwantitatieve versoepeling?
• Wanneer verhoogt de Fed de rente?
• Wat is Operation Twist?