Wat is het standaardpercentage in obligaties?

Het standaardpercentage meet het percentage van emittenten in een bepaalde vastrentende activaklasse die in de voorgaande 12 maanden geen geplande rente of hoofdbetalingen hebben gedaan. Als een activaklasse bijvoorbeeld 100 afzonderlijke emittenten had en twee van hen in de voorgaande 12 maanden in gebreke waren gebleven, zou de standaardratio 2% zijn. Het standaardpercentage kan ook "dollargewogen" zijn, wat betekent dat het de dollarwaarde van defaults meet als een percentage van de totale markt.

De implicaties van Bond-standaardtarieven

Natuurlijk is een hoge - of stijgende - standaardratio een negatieve factor in de prestaties van een activacategorie, terwijl een lage of dalende standaardrente helpt prestaties ondersteunen. Standaardtarieven zijn meestal het hoogst in periodes van economische stress en het laagst in tijden waarin de economie sterk is. Het standaardtarief is een overweging voor beleggers in gemeentelijke, investment-grade bedrijfsobligaties, hoogrentende obligaties en obligaties van opkomende markten, maar het is niet relevant voor Amerikaanse staatsobligaties, aangezien er vrijwel geen kans bestaat dat de federale overheid haar schuld niet zal nakomen - - in meer dan 200 jaar heeft het dat nooit gedaan.

De incidentie van standaardwaarden voor obligaties

Hoewel een standaard een catastrofale gebeurtenis is voor de prijs van een individuele obligatie, zijn defaults over het algemeen relatief zeldzaam voor de effecten met de hoogste rating. U kunt hier historische gegevens over de standaardrendementen voor bedrijven en hoge rendementen opvragen bij het ratingbureau Standard & Poor's.

Deze site uit 2012, die een schat aan gegevens bevat die teruggaat tot 1981, biedt enig inzicht in de waarschijnlijkheid van wanbetaling voor investment grade en high yield (ook bekend als "junk") -obligaties. Het loont de moeite om de grafieken en tabellen te scannen om meer te weten te komen over de standaardinstellingen, maar enkele opmerkelijke afhaalrestaurants zijn:

• In de markt voor bedrijfsobligaties zijn de default rates vrij lang geweest, gemiddeld 1. 47% van alle uitstaande emissies in de 32-jarige periode gemeten. Beleggingen van beleggingskwaliteit stegen met een snelheid van slechts 0. 10% per jaar, terwijl het wanbetalingspercentage voor obligaties onder investment grade (hoogrentende) obligaties 4.22% bedroeg.
• De overgrote meerderheid van de wanbetalingen heeft plaatsgevonden bij uitgevende instellingen met de laagste rating. Het 31-jaars gemiddelde voor effecten met AAA (de hoogste rating) en AA was respectievelijk 0. 0% en 0. 2%. Ter vergelijking: de standaardratio bij B-rated emittenten (de op één na laagste) was 4. 28%, maar voor de laagste laag, CCC / C, was de standaardratio 26. 85%.
• Met een ruime marge worden de meeste wanbetalingen voorafgegaan door downgrades naar de kredietrating van de emittent.
• Gemeentelijke obligaties vertoonden ook een lage wanbetalingsgraad, en zoals het geval was in de bedrijfssector, vielen de meeste wanbetalingen onder de effecten met de laagste rating in de sector. Volgens Fmsbonds.inc. , "Van de obligaties die in gebreke zijn gebleven, was de belangrijkste oorzaak volgens Moody's 'ondernemingsrisico. 'Dit risico is het gevolg van het falen van een door een obligatie gefinancierd project om de verwachte resultaten te bereiken als gevolg van een foute planning of economische neergang, waardoor een project onhaalbaar wordt. "

Bond Defaults vermijden

Uit dit overzicht van de obligatiemarkt is het duidelijk dat beleggers hun blootstelling aan wanbetalingsrisico's grotendeels kunnen beperken door te beleggen in obligaties met een AAA- of AA-rating of in obligatiefondsen die zich concentreren op deze hoger gewaardeerde effecten.

Toch is een belegger die obligaties of obligatiefondsen houdt die defaults volledig vermijden, nog steeds onderhevig aan renterisico's - en daarom niet immuun voor verlies van de hoofdsom indien verkocht voor de vervaldatum.