China Economische Groei: Oorzaak, Voors, Tegens, Toekomst

De economie van China heeft 30 jaar dubbelcijferige groei genoten, waardoor het de grootste ter wereld is. Het succes was gebaseerd op een commando-economie die de overheid door de overheidsuitgaven heeft gedragen.

De economie van China wordt gemeten door zijn bruto binnenlands product. In 2016 was de groei $ 19. 39 biljoen, de grootste in de wereld. Dat is 6,9 procent meer dan in 2015. China groeide met 7,3 procent in 2014 en 7,7 procent in 2013. Wanneer mensen praten over de economische vertraging in China, vergelijken ze het met 10 procent van de vorige jaren.

Oorzaken van de Spectaculaire Groei van China

Massale overheidsuitgaven gingen in staatsbedrijven die hun industrieën domineren. Dit omvat de grote drie energiebedrijven, PetroChina (CNPC), Sinopec en CNOOC. Ze zijn minder winstgevend dan particuliere bedrijven. Ze keren slechts 4,9 procent terug op activa tegenover 13,2 procent voor particuliere bedrijven.

China heeft meerdere zaken nodig van buitenlandse bedrijven die willen verkopen aan de Chinese bevolking. Zij moeten fabrieken openstellen om Chinese werknemers in dienst te nemen. Zij moeten hun technologie delen. Zo kunnen Chinese bedrijven leren hoe ze zelf de producten kunnen maken.

De People's Bank of China, de centrale bank van de natie, controleert de yuan ten opzichte van de dollar. Het beheert de prijzen van de uitvoer naar de Verenigde Staten, waardoor ze een beetje goedkoper zijn dan die in Amerika worden geproduceerd.

Voordelen van groei

De groei van China heeft armoede verminderd. China heeft 20 procent van de wereldbevolking.

Als ze rijker worden, worden ze grotere consumenten. Meer bedrijven zullen proberen te verkopen aan deze markt, de grootste ter wereld. Ze zullen hun producten op maat van Chinese producten aanpassen.

De groei maakt China een wereldwijde economische leider. China is nu 's werelds grootste producent van aluminium en staal. Uitvoer steeg in 2015 met 25 procent.

Chinese tech bedrijven worden snel wereldklasse. Xiami en Huawei zijn nummer één en twee producenten van slimme telefoons in China. Xiami exporteert naar Brazilië en India. Huawei exporteert naar Peru en Zuid-Amerika. Lenovo is een wereldklasse maker van persoonlijke computers. (Bron: "China," Wall Street Journal, 29 augustus 2015).

Nadelen van groei

De overheidsuitgaven creëerden een schuldquote van ongeveer 200 procent. Het kan wellicht ook een bobbel hebben gemaakt. Die groei heeft openbare paniek veroorzaakt door vervuiling, voedselveiligheidscandalen en inflatie.

Het creëerde ook een klasse van ultra-rijke professionals die meer individuele vrijheden willen. Ze leven voornamelijk in stedelijke gebieden, want dat is waar de meeste banen zijn. In 2012 leefde 52. 6 procent van de bevolking van de natie in stedelijke gebieden.Dat is meer dan dubbel de 20 procent die in de jaren tachtig deed.

Lokale overheden zijn belast met het verlenen van maatschappelijke dienstverlening, maar mogen niet lokaal worden belast om hen te financieren. Als gevolg daarvan worden gezinnen gedwongen om te redden omdat China geen voordelen biedt voor mensen die van de boerderijen naar de steden zijn verhuizen naar werk. De rentetarieven zijn laag, zodat gezinnen niet veel opbrengst op hun spaargeld krijgen. Als gevolg hiervan spenderen ze niet veel, waardoor de binnenlandse vraag laag blijft.

Toekomstige groei

China heeft meer innovatieve bedrijven nodig om verder te kunnen groeien. Deze komen alleen uit ondernemerschap. Staatsbedrijven maken 25 procent van de totale industriële productie uit, van 75 procent in 1970. Maar China moet nog beter doen. (Bron: "Beijing onderschrijft marktrol in economie," Wall Street Journal, 13 november 2013).

Het ergste risico is de tikkende tijdbom binnen het nationaal financieel systeem. Banken zijn door de overheid gefinancierd en eigendom. Dit betekent dat de overheid rentes stelt en leningen goedkeurt. Ze betalen lage rente op deposito's, zodat ze goedkoop kunnen lenen aan staatsbedrijven. Als gevolg daarvan hebben banken overheidsfondsen geanalyseerd in een onbekend aantal projecten die niet winstgevend kunnen zijn.

(Bron: "China's New Leap Forward?" Wall Street Journal, 23 november 2013.)

Bankleningen zijn bijna 30 procent van de economie. Eenderde van deze kunnen de "buiten de balans" leningen zijn die niet gereguleerd zijn. Zij liggen boven de door de centrale overheid vastgestelde leningslimieten. Als de rentetarieven stijgen, als de groei te snel vertraagt, als de overheid terugtrekt op stimulans, zullen deze leningen waarschijnlijk standaard zijn. Dat zou een ineenstorting kunnen vormen in China, vergelijkbaar met de financiële crisis van 2008 in de Verenigde Staten. (Bron: "China's Banking Monitors in Odds", Wall Street Journal, 15 januari 2014).

De leiders van China lopen nu een fijne lijn. Zij moeten hervormen om assetbubbels te verwijderen. Aan de andere kant, als de groei vertraagt, kan de levensstandaard vallen. Dit kan een andere revolutie veroorzaken. Mensen zijn bereid om persoonlijke macht alleen aan de staat over te zetten in ruil voor snelle toename van persoonlijke rijkdom. De leiders van China moeten de economie hervormen of het zal uiteindelijk ineenstorten.

Leiders moeten stappen ondernemen om de binnenlandse vraag van de 1.37 miljard mensen te stimuleren, zodat het minder kan uitoefenen op de uitvoer. Het moet diversifiëren naar een meer markteconomie. Dit betekent dat er minder staat op staatsbedrijven, en meer op particuliere bedrijven, om de beloningen van een concurrerende omgeving te halen.

Een manier om dit te doen is door investeringen in de Chinese aandelenmarkt te stimuleren. Dat stelt bedrijven in staat om minder te rekenen op schulden, en meer op het verkopen van aandelen, om de groei te financieren. Het helpt ook de tech bedrijven die zijn opgenomen op de Shenzhen uitwisselingen. China heeft onlangs het Connect-programma geïnstalleerd tussen de vastgoedbeurzen en de Hong Kong-beurs.