De oorzaken van metaalprijsvolatiliteit

In navolging van mijn eerdere artikel, waarin werd gekeken naar de meest volatiele metaalprijzen, wilde ik me verder verdiepen in het onderzoek naar de volatiliteit van metaalprijzen. Specifiek wilde ik weten wat de oorzaak is van de volatiliteit van metaalprijzen en waarom sommige periodes worden gekenmerkt door grotere volatiliteit dan andere. Rond 2000 zorgden sterk stijgende metaalprijzen en een groeiende invloed van de financiële markten op de metaalprijzen voor brede discussie en analyse van de oorzaken van de volatiliteit van grondstoffenprijzen.

Hieronder heb ik enkele van de meest recente literatuur samengevat die de volatiliteit van metaalprijzen onderzoekt. Het wordt al lang begrepen dat grondstoffenprijzen inherent vluchtiger zijn dan veel andere consumptiegoederen, simpelweg vanwege iets dat economen noemen als prijsinelasticiteit.

Met andere woorden, als de vraag naar koper plotseling stijgt, kan de wereldwijde uitvoer niet onmiddellijk reageren. Mijnen moeten worden toegestaan ​​en concentrators worden gebouwd. Evenzo kunnen consumenten niet altijd het ene metaal vervangen door het andere wanneer de prijzen stijgen of dalen.

Het effect van volatiliteit is moeilijk te meten, maar wordt over het algemeen als negatief gezien omdat het onzekerheid met zich meebrengt over toekomstige prijsniveaus. Wanneer producenten en consumenten geen goed idee hebben van de toekomstige prijzen, zullen ze minder snel investeren in nieuwe productie of toepassingen voor een metaal.

Volgens een door de Federal Reserve gepubliceerde paper in 2012 was er in het decennium tussen 2002 en 2012 een duidelijke toename van de volatiliteit van grondstoffenprijzen en de correlatie van prijswijzigingen tussen grondstoffen.

De volatiliteit wordt over het algemeen gemeten als groter dan de normale afwijking van de gemiddelde langetermijnprijs voor een bepaald metaal.

De auteurs schetsen hoe lage rentevoeten de grondstoffenprijsvolatiliteit vaak verlagen, omdat de lagere kosten van het vervoer de consument in staat stellen om grotere voorraden aan te houden, waardoor tijdelijke prijsschokken (bijvoorbeeld mijnaanvallen of stroomstoringen) worden gladgestreken.

Lage rentetarieven hebben echter geen invloed op aanhoudende schokken (bijvoorbeeld toenemende vraag uit opkomende markten).

Op empirische wijze onderzoekend naar deze dichotomie concluderen de auteurs dat de toegenomen volatiliteit gedurende het decennium het gevolg was van een toename van de aanhoudende schokken op de grondstoffenmarkten (lees: de groeiende vraag in China).

In het document van de Federal Reserve wordt ook de nadruk gelegd op de invloed van het monetaire beleid op de prijsstelling van grondstoffen ten opzichte van de invloed van financiële instrumenten.

Rond dezelfde tijd publiceerde de Reserve Bank of Australia ook een paper die de invloed van financiële markten op de volatiliteit van de grondstoffenprijzen bagatelliseerde.

In dit document beweren de auteurs dat (1) omdat prijsstijgingen even groot waren voor veel grondstoffen zonder goed ontwikkelde financiële markten als voor die met futures- en derivatenmarkten en (2) zij significante heterogeniteit in prijs vonden bewegingen tussen grondstoffen ongeacht het bestaan ​​van financiële markten, blijven fundamentals de dominante factor bij het bepalen van grondstoffenprijzen, niet de grote en groeiende invloed van financiële instrumenten.

Ze besluiten door te stellen dat de prijsstijging en -volatiliteit na 2000 niet ongekend zijn, en dat ze zich hebben voorgedaan tijdens andere grote mondiale vraag- en aanbodschokken in de afgelopen eeuw. En dat "(t) hier is een gebrek aan overtuigend bewijsmateriaal (tenminste tot op heden) dat financiële markten een wezenlijk nadelig effect hebben gehad op grondstoffenmarkten in perioden die van belang zijn voor de economie."

Persoonlijk vind ik dat daar moet meer analyse van financiële markten op metaalprijzen zijn. Voor het grootste deel heeft het onderzoek dat is gedaan alleen metalen markten onderzocht die groot, gevestigd en breed transparant zijn, zoals koper, aluminium en zink.

Een onderzoek naar het effect van financiële markten op kleinere, minder belangrijke metalen, zoals indium, bismuth, molybdeen of zeldzame aardmetalen, zou waarschijnlijk tot volledig andere conclusies leiden. <> Vervolgd met wat literatuur, publiceerde de Franse denktank CEPII meer recent een werkdocument waarin werd onderzocht of de volatiliteit van de grondstoffenprijzen macro-economische onzekerheid weerspiegelt.

De onderzoekers ontdekten dat kostbare metalen zoals goud en zilver, naar hun vorm getrouw, in veilige tijden als een veilige haven worden beschouwd. Andere grondstoffenmarkten tonen ook gevoeligheid voor macro-economische onzekerheid.

Echter, deze periodes van onzekerheid, zoals tijdens de wereldwijde recessie na 2007, leiden niet noodzakelijk tot een grotere prijsvolatiliteit.

Tot slot heeft een werkdocument van het National Bureau of Economic Research, opgesteld door David Jacks in 2013, de prijscyclustrends in 30 grondstoffenmarkten gedurende 160 jaar onderzocht.

De bevindingen van Jacks - dat er sinds de val van het Bretton Woods-systeem sprake is geweest van een toename in de lengte en omvang van de boom- en bustcycli van grondstoffen - hebben hem doen geloven dat periodes van vrij zwevende wisselkoersen bijdragen aan de frequentie en schaal van prijsvolatiliteit.

Dus, als het onderzoek te geloven valt, hebben prijzen voor metalen en andere grondstoffen sinds 2000 een meer dan gemiddelde volatiliteit gekend. Dit is niet het gevolg van toenemende, onvoorspelbare vraag- en aanbodschokken, maar van veranderende fundamentals op de wereldmarkt.

Hoewel de impact van nieuwe financiële instrumenten (futures, derivaten, beleggingsfondsen, enz.) Op veel metaalmarkten voelbaar was, is niet bewezen dat deze de oorzaak zijn van grotere volatiliteit.

Tot slot viel de grotere prijsvolatiliteit op de grondstoffenmarkten samen met de verspreiding van vrij zwevende wisselkoersen. Aangezien China naar meer flexibiliteit voor de renminbi manoeuvreert, kan dit een verdere bijdrage leveren aan toekomstige periodes van opbloei.

Bronnen:

Gruber, Joseph W. en Robert J. Vigfusson. Rentetarieven en de volatiliteit en correlatie van grondstofprijzen. Raad van Bestuur van het Federal Reserve System. International Finance Discussion Papers. November 2012

URL: // www. federale Reserve. gov / pubs / ifdp / 2012/1065 / ifdp1065r. pdf

_{Dwyer, Alexandra, George Gardner en Thomas Williams. Wereldwijde grondstoffenmarkten - prijsvolatiliteit en -financialisatie.Reserve Bank of Australia. Bulletin juni kwartaal 2011.}

_{URL: // www. RBA. gov. au / publications / bulletin / 2011 / juni / pdf / bu-0611-7. pdf
Joets, Marc, Valerie Mignon en Tovonony Razafindrabe. Weerspiegelt de volatiliteit van grondstoffenprijzen de macro-economische onzekerheid? CIPII Working Paper. Maart 2015.
URL: // www. CEPII. fr / PDF_PUB / wp / 2015 / wp2015-02. pdf
Jacks, David S. Van Boom tot Bust: een typologie van echte grondstoffenprijzen op de lange termijn. Nationaal Bureau voor Economisch Onderzoek. Werkdocument. Maart 2013.
Volg Terence op Google+}