Beginnershandleiding voor zakelijke faillissement

Faillissementszaken kunnen op verschillende manieren worden gekenmerkt. Het ene is door het hoofdstuk van de Amerikaanse faillissementskode, waarin de zaak wordt ingediend. Elk hoofdstuk heeft verschillende eisen en verschillende doelen. Nog fundamenteler is het nodig om te bepalen of het faillissementskwestie een zakenzaak of een zakenzaak is.

Net als particulieren kunnen bedrijven faillissement indienen. De regels zijn een beetje anders, afhankelijk van het type entiteit en het hoofdstuk waaronder de entiteit wordt ingediend.

In dit artikel zullen we de vier meest voorkomende vormen van faillissement aanraken en een overzicht geven van hoe bedrijven in elk van hen worden behandeld.

Om zakelijke faillissementen in perspectief te zetten, is hier een uiteenzetting van het aantal faillissementskwesties in het kalenderjaar 2016 ingedeeld als "business" tegen "non-business".

- 2016 Business and Non-Business Bankruptcy Filings Soort Geval

Zakelijke Gevallen	Gevallen zonder zaken	Hoofdstuk 7
15, 033	475 , 846	Hoofdstuk 11
6, 174	1, 118	Hoofdstuk 12
461	---	Hoofdstuk 13
2, 259	294, 396	Totaal
24, 114	770, 856

Zoals de cijfers aantonen, zijn er bijna twee en een half keer het aantal zaken hoofdstuk 7 directe faillissementgevallen, omdat er zaken zijn hoofdstuk 11 gevallen.

Vorm van het bedrijfsleven beïnvloedt de keuze van het faillissementshoofdstuk

Het type faillissement dat is ingediend, hangt gedeeltelijk af van de vorm van het bedrijf. Een eenmanszaak is een bedrijf in handen van een individu in zijn eigen naam. Bijvoorbeeld, Fred Toomey, d / b / a (doe zaken als) Fred's Landscaping Service.

Het bedrijf wordt beschouwd als een verlenging van het individu. Een particulier eigendom kan niet een faillissement dossier indienen, afgezien van de eigenaar. Anderzijds wordt een partnerschap beschouwd als een entiteit die gescheiden is van de partners (die bedrijven, particulieren of zelfs andere partnerschappen kunnen zijn). Een vennootschap is een bedrijf dat eigendom is van een of meer andere entiteiten, particulieren of andere bedrijven.

Het eigendomsrendement is vertegenwoordigd door aandelen.

Business Faillissement door hoofdstuk

Hoofdstuk 7 Hoofdstuk 7 wordt ook rechtstreeks faillissement of liquidatie faillissement genoemd. Het is waarschijnlijk het meest beschikbare faillissement hoofdstuk. Het duurt meestal minder tijd van begin tot einde, en is goedkoper om te vervolgen. Het wordt gebruikt door zowel zakenpersonen als individuen. Eigenschaphouders kunnen hoofdstuk 7 maar alleen onder naam van de eigenaar, zoals de eerder genoemde Fred Toomey, doen als Fred's Landscaping.

Partnerships en bedrijven

Partnerships en bedrijven zullen ook hoofdstuk 7, maar met een ander resultaat opslaan. Partnerschappen en bedrijven krijgen geen kwijtschelding.Ze bevrijden ook geen eigendom om een ​​"fresh start" te krijgen. "In feite wordt verwacht dat een hoofdstuk 7-geval dat door een vennootschap of een vennootschap wordt ingediend, een totale liquidatie is. Het hoofdstuk 7-geval dient als een ordelijk voertuig voor het liquideren van de activa en het betalen van zoveel mogelijk schulden. Dit alles gebeurt onder de bescherming van het faillissementsrechtbank en voorkomt een race naar het gerechtsgebouw, dat de grotere crediteuren met meer verfijning en middelen begunstigt. Na afloop van de zaak zal de entiteit die het faillissement heeft ingediend effectief niet langer bestaan, hoewel zijn activa, en zelfs de naam, de klantenlijst en de goede wil, kunnen zijn verkocht.

Eenmanszaken

Bijna alle individuele schuldenaars van hoofdstuk 7 zijn op zoek naar de aflossing van hun schulden. Met de ontlading kunnen ze een "fresh start" krijgen en doorgaan met hun leven. Bij de meeste zakelijke debiteuren is er geen nieuwe start omdat het bedrijf ophoudt te opereren. Of de bedrijfsactiviteiten van een eenmanszaak in een hoofdstuk 7 zullen stoppen, hangt af van het type bedrijf. De meeste bedrijven zoals winkels of productiebedrijven zullen ophouden en bestaat. Voor een schuldenaar die onder zijn eigen naam zaken doet, zoals een adviseur, een schrijver of een advocaat, zal de schuldenaar niet ophouden om haar geschenken en vaardigheden op vrijwillige basis te gebruiken of om haar zaken te sturen, "Susan Weiss , schrijver en redacteur ".

Een andere reden dat het belangrijk is om de zakelijke aard van de zaak van meet af aan te bepalen, is om te bepalen of de individuele schuldenaar de middelentest moet afleggen.

De middeltest is bedoeld om aan te geven of hoofdstuk 7 geschikt is voor een individuele debiteur of of het individu zich kan veroorloven om betalingen te doen via een betalingsplan van hoofdstuk 13. Als minstens 50 procent van de schuldenvordering van de schulden zakelijke schulden betreft, is niet van toepassing.

Rol van de Trustee

De trustee, die door de faillissementsbank is aangesteld, heeft de plicht om de activa te verzamelen en te bewaren en de liquidatie van deze activa te controleren. Dit kan ertoe leiden dat een bedrijf onmiddellijk wordt afgesloten, maar het kan ook betekenen dat de trustee de leiding zal nemen van het bedrijf en deze als een lopende onderneming houdt als dat betekent dat de trustee de beschikbare activa kan maximaliseren om aan de vorderingen van crediteuren te voldoen.

De curator vraagt ​​dan de vorderingen van schuldeisers op en geeft betaling uit volgens een prioriteitsschema die in de faillissementscode is vermeld. Elke klasse van schuldeisers moet volledig worden betaald voordat een opbrengst kan worden gebruikt om een ​​lagere klas te betalen. Administratieve vorderingen - die voortvloeien uit de indiening van het faillissement zelf - worden eerst betaald. Administratieve claims kunnen een vastgoedcommissie bevatten voor de verkoop van onroerend goed, de kosten van het voorbereiden van een auto te koop of boekhoudkosten en belastingen.

Beveiligde vorderingen worden betaald uit de verkoop van hun onderpand. Algemene ongedekte vorderingen worden dan betaald op een

pro rata basis. Als er opbrengsten beschikbaar zijn nadat alle algemene ongedekte vorderingen zijn betaald, dan wordt de eigenaar of aandeelhouders alleen betaald.

Hoofdstuk 13 Het nut van hoofdstuk 13 is beperkt voor bedrijven omdat het alleen beschikbaar is voor eenmanszaken. Ondernemingen en partnerschappen kunnen geen hoofdstuk 13-geval indienen, hoewel de partners die individueel zijn, onafhankelijk van het partnerschap kunnen indienen . Wanneer particulieren hoofdstuk 13 leggen, is een bedrijfsschok of vennootschapsbelang van de schuldenaar niets meer dan een actief van de schuldenaar. Het hoofdstuk 13 heeft het actief niet direct van invloed.

Hoofdstuk 13 faillissement zorgt voor een reorganisatie van de schuld. In een hoofdstuk 13 stelt de schuldenaar een maandelijks plan voor de terugbetaling van schulden over een periode van drie tot vijf jaar voor. Een hoofdstuk 13-plan kan maximaal 60 maanden duren.

Het is waarschijnlijk duidelijk dat de haalbaarheid van een bedrijfstak van hoofdstuk 13 afhankelijk is van het inkomen van het bedrijf. De hoofdstuk 13-trustee zal de inkomstengeschiedenis van het bedrijf onderzoeken om te bepalen of het inkomen de schuldenaar kan volhouden en de nodige betalingen van hoofdstuk 13. Voor meer informatie over hoe hoofdstuk 13 werkt, check deze artikelen:

Wonen met een hoofdstuk 13-zaak

Bij het overwegen van het fileren onder Hoofdstuk 13 In plaats van hoofdstuk 7

Hoofdstuk 12

Hoofdstuk 12 is de nieuwste vorm van faillissement. Het werd in 1986 aangenomen om de economische omstandigheden te bestrijden die kleine landbouw- en visserijactiviteiten verwarren.

Hoofdstuk 12 is gereserveerd voor wat vaak de familieboer of familievisser genoemd wordt, hoewel dit een beetje misverstand is omdat hoofdstuk 12 kan worden ingediend door bedrijven of partnerschappen. Er zijn schuld- en inkomensbeperkingen, maar hoofdstuk 12 is beschikbaar voor entiteiten met regelmatig jaarinkomen, ook al is het inkomen seizoensgebonden. Anders werkt hoofdstuk 12 veel als een hoofdstuk 13-geval met meer vrijheid bij het structureren van het terugbetalingsplan rond het seizoensgebonden karakter van het bedrijf.

Om te kwalificeren voor hoofdstuk 12, moet een boerdery schuldenaar ten minste 50 procent van zijn schuld op landbouwbedrijven verschuldigd zijn. Een visser schuldenaar zal ten minste 80 procent van zijn schuld op de visserijactiviteiten verschuldigd zijn. ontleen tenminste 50 procent van zijn inkomen uit landbouwbedrijven. Als de schuldenaar een visser is, komt ten minste 80 procent van het inkomen uit de visserij. Voor zowel boeren als vissers moet ze minstens 50 procent van hun inkomen uit de boeren- of visserijbedrijf krijgen.

Hoofdstuk 11 Hoofdstuk 11 is vaak wat mensen denken als ze de term "bedrijfsbankruptie" horen. Hoewel hoofdstuk 11 meer in de zakelijke context wordt gebruikt, is het niet beperkt tot gebruik door bedrijven. Sommige individuen leggen een hoofdstuk 11 in om schulden te herstructureren, ook omdat ze de schuldlimieten overschrijden die aan hoofdstuk 13 zijn opgelegd, of ze willen niet worden beperkt door de strikte betalingsstructuur van hoofdstuk 13. Om de zaken makkelijker te maken, heeft de faillissement code speciale regels om het proces voor kleine bedrijven te stroomlijnen. Hoe dan ook, hoofdstuk 11 is erg arbeidsintensief voor de schuldenaar en zijn professionals (advocaten, accountants, enz.) En dus erg duur om succesvol door te gaan.

In een hoofdstuk 11-zaak reorganiseert de schuldenaar zijn schulden onder het waakzaam oog van de faillissementsbank, maar de schuldenaar is verantwoordelijk voor zijn dagelijkse werkzaamheden.De schuldenaar heet een schuldenaar in bezit (van zijn eigendom) en dient als eigen trustee.

De schuldenaar blijft in bedrijf terwijl de details van de schuldherstructurering worden uitgewerkt. Dit kan echter veranderen. Indien nodig, kan een schuldeiser of de Amerikaanse Trustee verzoeken om een ​​trustee te benoemen. De schuldenaar kan ook hoofdstuk 11 gebruiken als voertuig voor liquidatie onder eigen macht of met hulp van een trustee.

Rol van de Amerikaanse Trustee- en Kredietcommissie

De schuldenaar wordt beschouwd als "in bezit" omdat het zijn dagelijkse werkzaamheden onder toezicht van de rechtbank voortzet, maar het is niet verplicht om toestemming te verkrijgen voor elk detail van die operaties De schuldenaar is verplicht om gerechtelijke toestemming te verkrijgen voor buiten de gewone activiteiten, zoals de aankoop of verkoop van onroerend goed en overige activa, als dat niet het gewone bedrijf van de schuldenaar, ontslag en andere belangrijke personeelsacties betreft, en financieringsovereenkomsten aangaan.

De Amerikaanse Trustee is een arm van de Justitieafdeling die het toezicht op bepaalde faillissementsoperaties verzekert. Dat kantoor houdt toezicht op de werkzaamheden van individuele hoofdstukken 7, hoofdstuk 13 en hoofdstuk 12-trustees. Het biedt ook een soortgelijk toezicht op hoofdstuk 11 debiteuren. In feite vraagt ​​het een kwartaalvergoeding aan de schuldenaar voor het voorrecht om door de Amerikaanse Trustee te worden gecontroleerd.

Daarnaast zal de rechtbank in de meeste hoofdstuk 11 zaken een crediteurencommissie van geïnteresseerde schuldeisers vormen uit de lijst van de schuldenaars top 20 grootste onversekerde crediteuren. De commissie is belast met het toezicht op de zaak en vertegenwoordigt de belangen van alle ongevraagde schuldeisers. Dit gebeurt op de kosten van de schuldenaar doordat de kosten van de schuldeisers voor de dienstverlening aan de commissie en door hun erkende professionals zoals advocaten, examinatoren, door de schuldenaar als administratiekosten worden gedekt.

Het reorganisatieplan

Het doel van de schuldenaar van hoofdstuk 11 is de goedkeuring van een herstructureringsplan voor te stellen en te waarborgen. Het plan zal bijna altijd veranderen welke termen de schuldenaar en de schuldeisers onder buiten hoofdstuk 11 opereren. Kredieten zijn onderverdeeld in klassen. Elke klas zou gelijk zijn. Bijvoorbeeld, alle niet-beveiligde verkopers zouden in dezelfde klasse kunnen worden geplaatst. Obligatiehouders zouden in een klas kunnen zijn. Alle voertuigleners kunnen in een klas zijn. Sommige crediteuren kunnen wellicht ongebruikelijk zijn dat ze een aparte klas zouden rechtvaardigen. Bijvoorbeeld de hypotheekverstrekker op de fabriek van de schuldenaar, of de kredietverlener die factoring op de debiteurenrekening verschaft.

Voor een plan om de klooster bij het faillissementsrechtbank door te geven, wordt het plan eerst eerst aan de schuldeisers gesteld, die mogen stemmen over of zij het accepteren of niet. Tenminste een beperkte klas moet stemmen om het plan te accepteren. Een schadeverminderingsklasse is één waarin de schuldeiser's rechten zijn veranderd (verminderd rentevoet, langere termijnen, gedeeltelijke betaling, enz.) Er zijn specifieke regels voor hoeveel crediteuren moeten stemmen om te accepteren, en de stem van een schuldeiser wordt iets gewaardeerd door het bedrag van de schuld dat het vertegenwoordigt.Voor een klas om voor een plan te stemmen, moet minstens een helft in aantal en tweederde in het bedrag van de schuld het goedkeuren.

Zodra de schuldeisers stemmen, heeft de faillissementsbank het laatste woord over de goedkeuring van het plan.

Zodra het plan door de rechter is bevestigd, zal de schuldenaar de voorwaarden van het plan nakomen. De schuldenaar blijft in het algemeen onder het waakzaam oog van de rechtbank tenminste totdat het plan substantieel is voltooid, ook al zijn er nog jaren over tot alle schuldbetalingen zijn gemaakt.