Langlopende schulden en de schuldquote-ratio

De langlopende schuld op de balans is belangrijk omdat het geld vertegenwoordigt die door het bedrijf moet worden terugbetaald. Het is ook gebruikt om de kapitaalstructuur van de onderneming te begrijpen, inclusief de schuldquote.

Wat is een langlopende schuld op een balans?

Het bedrag van de langlopende schuld op de balans van een vennootschap verwijst naar het geld dat een bedrijf verschuldigd is die zij niet verwacht binnen de komende twaalf maanden terug te betalen.

Onthoud dat schulden die binnen de komende twaalf worden verwacht terug te betalen, worden geclassificeerd als kortlopende verplichtingen. (Eenvoudig vermeld, schulden verschuldigd in de komende 12 maanden zijn kortlopende schulden en schulden verschuldigd na de volgende 12 maanden zijn langlopende schulden.)

Welk soort schulden vormen een langlopende schuld? Langlopende schulden kunnen bestaan ​​uit verplichtingen zoals hypotheken op bedrijfsgebouwen of grond, bedrijfsleningen die door commerciële banken worden onderschreven, en bedrijfsobligaties uitgegeven met de hulp van beleggingsbanken aan vastrentende beleggers die op het rentebaten vertrouwen. Bedrijfsleden, in samenwerking met de raad van bestuur, gebruiken vaak lange termijn schuld om verschillende redenen, waaronder, maar niet beperkt tot:

• Financiering groei en overnames zonder verdunning van de aandeelhouders;
• Profiteer van lage renteomgevingen wanneer het mogelijk is om veel goedkoop veel geld te verdienen, wellicht onder het langetermijnpercentage, zodra de inkomstenbelastingaftrekkingen in aanmerking zijn genomen, waarbij het voor toekomstig gebruik wordt opgeslagen; en
• Terugkoop van aandelen via aandelen terugkoopprogramma's, zodat de resterende aandelen meer eigendom in het bedrijf vertegenwoordigen.

Wanneer een bedrijf zijn verplichtingen uitbetaalt en de huidige activa niveaus stijgen, met name voor een aantal jaren op rij, wordt de balans verondersteld "te verbeteren". Echter, als de verplichtingen van een bedrijf stijgen en de huidige activa afnemen, wordt het gezegd dat het "verslechterend" is.

Bedrijven met te veel langlopende schulden die om een ​​of andere reden in een liquiditeitskrisis bevinden, lopen risico's op te weinig werkkapitaal of ontbreken een obligatiebonusbetaling en worden in het faillissement gerechtelijk. Aan de andere kant kan het een ongelooflijk verstandige strategie zijn om de balans op te halen om een ​​competitor lock, voorraad en vat te kopen, en betaal dan die schuld over de tijd met behulp van de nu gecombineerde cash generating engine die onder één dak is samengesteld .

Hoe kunt u weten of een bedrijf te veel langlopende schulden heeft? Er zijn verschillende gereedschappen die moeten worden gebruikt, maar één van hen staat bekend als de schuld-naar-eigen vermogen.

De schuldquote-ratio en waarom het op uw balansanalyse gaat

De schuldquote-verhouding vertelt u hoeveel schuld een bedrijf heeft ten opzichte van haar netto-waarde.Dit doet dit door de totale verplichtingen van een onderneming te nemen en te verdelen door het eigen vermogen. (We hebben nog geen aandelenkapitaal behandeld, maar we zullen later in deze les. Vooralsnog hoeft u alleen te weten dat het nummer onderaan de balans staat. Voor de praktijk heb ik u berekend de schuldquote van sommige bedrijven in segment twee als we naar verschillende balansrekeningen kijken.)

Het resultaat dat u krijgt na het verdelen van de schuld door eigen vermogen is het percentage van de schuldenlast (of "leveraged"). Het gebruikelijke niveau van schuld-naar-eigen vermogen is in de loop der tijd veranderd en hangt af van beide economische factoren en het algemene gevoel van de maatschappij op het gebied van kredietverlening. Alles anders gelijk, elk bedrijf dat een schuldenlastverhouding heeft van meer dan 40% tot 50%, moet zorgvuldig worden bekeken om er zeker van te zijn dat er geen grote risico's in de boeken liggen, vooral als die risico's een liquiditeitscrisis zouden kunnen opleveren . Als u het werkkapitaal van de onderneming en de huidige ratio / snelle ratio's drastisch laag vindt, is dit een teken van ernstige financiële zwakte. Het is van het grootste belang dat u de huidige rentabiliteitsniveaus voor de economische cyclus aanpast. Veel geld is verloren door mensen die piekverdiensten gebruiken tijdens de boomtijd als maatstaf voor het vermogen van een onderneming om zijn verplichtingen terug te betalen.

Vallen niet in die val. Als u een balans analyseert, moet u ervan uitgaan dat de economie naar de hel kan gaan in een handmand en vervolgens afvragen of u denkt dat de verplichtingen en de kasstroombehoeften nog kunnen worden gedekt zonder dat de concurrentiepositie van het bedrijf wordt beschadigd door een beperking van de investeringsuitgaven voor dingen zoals onroerend goed, planten en uitrusting. Als het antwoord nee is, ga met extreme voorzichtigheid.

Het gebruik van langlopende schulden kan winstgevend zijn voor veel bedrijven.

Als een bedrijf een hoger rendement op kapitaal kan verdienen dan de rente die het kapitaal oplevert, is het winstgevend voor het bedrijf om geld te lenen . Dat betekent niet altijd dat het verstandig is, vooral als het risico bestaat van een mismatch tussen activa en verplichtingen, maar het betekent dat het de winst kan verhogen door het rendement op het eigen vermogen te verhogen. Voor de meer wiskundig verstandhouding tussen u, wordt dit bereikt door het vermenigvuldiging van het eigen vermogen in het DuPont-modelrendement op aandelenformule te verhogen.

De truc is voor het management om te weten hoeveel schuld het niveau van voorzichtige rentmeestering overschrijdt. De hefboomwerking kan lastig zijn, aangezien het juist op de bovenkant komt, maar de huiseigenaren kunnen veel sneller wegdoen als zaken in het zuiden in een economische recessie of depressie gaan. Dat is nooit een situatie waarin je jezelf wilt vinden als het geld van je familie op de lijn is. Voor meer informatie over dit onderwerp, lees Een inleiding tot kapitaalstructuur.

Een manier waarop de vrije markten de corporaties in de gaten houden, is door beleggers te reageren op beleggingsgraden voor obligaties. Beleggers eisen veel lagere rentetarieven als compensatie voor investeringen in zogenaamde beleggingsgraadobligaties. De hoogste beleggingsgraad obligaties, die gekroond worden met de veelbezochte Triple-A rating, betalen de laagste rente.Dit betekent dat de rentekosten lager zijn en de winst hoger is. Aan het andere uiteinde van het spectrum betalen junk obligaties de hoogste rentekosten door de verhoogde kans op wanbetaling. Dit betekent dat de winsten lager zijn dan zij anders zouden zijn door de hogere rentekosten.

Een ander risico voor beleggers als het gaat om langlopende schulden is wanneer een bedrijf leningen uitneemt of obligaties uitstoot bij lage renteomgevingen. Hoewel dit een intelligente strategie kan zijn, als de rentetarieven plotseling stijgen, kan dit leiden tot lagere toekomstige winstgevendheid wanneer deze obligaties geherfinancierd moeten worden. Als dat een probleem voordoet en het management al lang niet van tevoren voldoende voorbereidingen heeft gemaakt, ontbreken buitengewone omstandigheden, betekent dit waarschijnlijk dat het bedrijf wanbestuurd is.