Video: Getwalk 2016: Visionplanner 2024
De meeste beleggers kijken naar de totale rendementen over verschillende termijnen - zoals een jaar, drie jaar en vijf jaar - bij het evalueren van een investering. Deze rendementen kunnen een beetje misleidend zijn omdat ze niet voor risico's zijn aangepast. Immers, een penny stock kan het afgelopen jaar meer dan 100 procent hebben gestegen, maar dat maakt het niet noodzakelijkerwijs een overtuigende beleggingsmogelijkheid.
In dit artikel zullen we kijken naar hoe de Sharpe Ratio beleggers kan helpen beleggingen te vergelijken in termen van risico en rendement.
Risicoreduceerde rendementen 101
De meest voorkomende manier om risico te meten, is het gebruik van de bètacoëfficiënt, die de volatiliteit van een beurs of fonds meet in vergelijking met een benchmark zoals de S & P 500 index. Als een aandelen een beta heeft van 1, kunnen beleggers verwachten dat het 10 procent meer vluchtig is dan de S & P 500-index. Een stijging van 30 procent in de S & P 500 zou bijvoorbeeld leiden tot een 33 procent stijging van de voorraad of het fonds met de 1. 1 beta (en vice versa voor een daling) sinds 30 procent keer 1. 1 is 33 procent.
Beta coëfficiënten kunnen worden gebruikt voor het berekenen van de alfa van een belegging, dat is een risicogericht rendement dat verantwoordelijk is voor risico. Alpha wordt berekend door het verwachte rendement van het eigen vermogen op basis van zijn bètacoëfficiënt en het risicovrije tarief af te trekken door zijn totale rendement. Een aandelen met een 1, 1 beta-coëfficiënt die 40 procent verhoogt wanneer de S & P 500 30 procent verhoogt, zou een alfa van 5 procent opleveren, waarbij een risicovrij percentage van 2 procent wordt aangenomen (40 procent - 33 procent - 2 procent = 5 procent) een risicogewogen rendement van 5 procent.
Het is belangrijk om op te merken dat beleggingen met een hogere beta een hoger totaalrendement moeten genereren om een positief alpha te zien. Bijvoorbeeld, een voorraad met een beta van 1. 1 zou 10 procent meer rendement moeten opleveren dan de S & P 500 index plus de risicovrije rente om een neutrale alpha te genereren. Daarom kunnen veiliger aandelen hogere risicogewogen rendementen opleveren, zelfs als ze een lager totaalrendement opleveren, omdat ze op lange termijn minder risico op verlies betekenen.
Wat is de Sharpe Ratio?
Het probleem met bètacoëfficiënten is dat ze relatief zijn, in plaats van absoluut. Als bijvoorbeeld de R-squared van een investering te laag is, dan is de bètacoëfficiënt niet zinvol en de alpha maakt niet uit. Alpha onderscheidt zich niet tussen de vaardigheden of het geluk van de aandelenkracht bij het kijken naar de verdiensten van een belegging, waardoor het moeilijk kan worden gebruikt als vergelijkingsinstrument voor fondsen of individuele beleggingsmogelijkheden.
De Sharpe-ratio is een maatstaf voor het berekenen van risicogewogen rendementen die deze kwesties oplossen door het gemiddelde rendement te verdienen dat hoger is dan het risicovrije tarief per eenheid van volatiliteit of totaal risico - een absolute mate van risico.Beleggers kunnen meerdere beleggingen direct vergelijken en de hoeveelheid risico's beoordelen die elke manager heeft aangenomen om hetzelfde percentage terug te keren, wat een veel eerlijkere vergelijking mogelijk maakt.
Hoewel deze attributen een eerlijkere vergelijking maken, moeten beleggers in gedachten houden dat investeringen met een hogere Sharpe-verhouding meer volatiel zijn dan die met een lagere ratio. De hogere Sharpe-ratio geeft gewoon aan dat het beleggingsrisico-naar-beloningprofiel optimaal of proportioneel is dan de andere. Het is ook belangrijk om op te merken dat een Sharpe-ratio niet op enige schaal wordt uitgedrukt, wat betekent dat het alleen handig is bij het vergelijken van opties.
The Bottom Line
Beleggers moeten altijd op risico-aangepaste rendementen kijken bij het beoordelen van verschillende kansen, omdat het negeren van risico op de lange termijn duur kan blijken. Terwijl bèta en alpha goede manieren zijn om dit te doen, kunnen beleggers de Sharpe-ratio overwegen om in plaats daarvan gebruik te maken van absolute eerder dan relatieve risico's. Deze statistieken kunnen veel meer nuttig zijn bij het vergelijken van verschillende fondsen of voorraden in verschillende categorieën.
Investeerders kunnen ook andere maatregelen overwegen van risicogewogen rendementen die in specifieke situaties nuttig kunnen zijn. Bijvoorbeeld, de Treynor-ratio maakt gebruik van een beta-coëfficiënt in plaats van standaardafwijkingen om rekening te houden met de prestaties van de markt, terwijl Jensen's Alpha het kapital asset pricing model gebruikt om te bepalen hoeveel alpha een portefeuille ten opzichte van de markt oplevert.
Beleggers moeten de maat vinden die het beste bij hun individuele behoeften past.
Er zijn ook veel manieren om de waardering tussen bedrijven of fondsen te evalueren. Bijvoorbeeld, de CAPE-verhouding biedt een verbeterde versie van de prijs-winstverhouding die naar cyclische gedragingen in plaats van eenmalige veelvouden kijkt. Het is belangrijk om verder te kijken dan de waarden voor de waarden van de rubriek, evenals risicogedreven retourstatistieken, om veelbelovende beleggingsmogelijkheden te identificeren.