De milieu-impact van de mode-industrie

Het recyclen van textiel is een cruciaal onderwerp, maar een grondoorzakenanalyse van mode- en milieueffecten zou suggereren dat we de hele levenscyclus van kleding verkennen op zoek naar oplossingen. Dat goedkope kleding in uw winkelwagentje kan catastrofale gevolgen hebben voor het klimaat.

Dit is de boodschap van modehandelaar Zady, die een nieuw onderzoeksproject gelanceerd heeft met de naam The New Standard , een platform dat is ontworpen om kritieke informatie bloot te leggen over de gevolgen van de $ 1. 7 biljoen wereldwijde mode- en textielindustrie - een die rechtstreeks 75 miljoen mensen tewerkstelt.

Het doel van The New Standard is om consumenten te helpen bij het nemen van meer verantwoorde beslissingen. Volgens Zady is dit een primeur in de branche om een ​​dergelijke zichtbaarheid te bieden in de reeks milieu- en sociale effecten die door de modeproductie worden gecreëerd. Bij het delen van dergelijke bevindingen, zegt Zady, is het "een spiegel aan de mode-industrie en de verwoestende impact die het heeft op onze oceanen, drinkwater, bos, klimaatverandering en de mensen van de wereld om consumenten te helpen stemmen met hun dollars voor schone kleren . “

Dit gebrek aan zichtbaarheid in de mode-toeleveringsketen heeft negatieve uitkomsten verdoezeld, zoals vervuiling, onethische arbeidspraktijken en een steeds toenemende afvalproductie. De gemiddelde inwoner van de VS gooit ongeveer 70 kilo kleding per jaar weg, waarbij 85 procent op stortplaatsen of verbrandingsovens belandt. Een ander ontnuchterend feit, een geschatte $ 46. 7 miljard aan ongedragen kledingstukken hangen vergeten in de kasten van U. K.

woningen. Het recyclagepercentage voor textiel is nog steeds zeer teleurstellend laag.

"We hebben The New Standard ontwikkeld om ons te helpen begrijpen hoe we als industrie de wereldbevolking in 2050 kunnen kleden", legt Maxine Bédat , CEO en mede-oprichter van Zady. "Hoewel we manieren hebben gevonden om auto's schoner en zuiniger te laten rijden, leven we nog steeds in een wereld waar 98% van de fabrieksarbeiders geen leefbaar loon ontvangen en waar fabrieken afhankelijk zijn van de smerigste energievoorziening (steenkool) om uit te roeien fast-fashion die gemiddeld slechts zeven keer wordt gedragen voordat deze wordt weggegooid en onze stortplaatsen verstopt raakt.

Dit is geen duurzaam systeem en wij als individuen hebben een immense macht om merken te overtuigen producten te maken die schoon, van hoge kwaliteit en uiteindelijk beter voor ons zijn. "

Verderop in de toeleveringsketen is er ook aanzienlijke verspilling in het productieproces." Om het in context te plaatsen, "schrijft Orsola de Castro in The Guardian, om jaarlijks 80 miljard kledingstukken te produceren, produceren we 400 miljard dollar meter stof per jaar, waarvan 60 miljard uiteindelijk naar de vloer van de uitsnijruimte valt."

Three Not-So-Easy Pieces

De productie van kleding is goed voor 10 procent van de totale koolstofimpact. Volgens Zady zijn er drie belangrijke redenen hiervoor.

Kledingproductie op Overdrive De eerste reden heeft te maken met het duizelingwekkende tempo van de kledingconsumptie: er worden jaarlijks meer dan 150 miljard kledingstukken geproduceerd, wat zich vertaalt in 20 nieuwe items per jaar voor elke persoon op aarde Gemiddeld wordt elk kledingstuk slechts 7 keer gedragen > De verschuiving van natuurlijk naar synthetisch

Goedkope synthetische vezels worden steeds populairder, waardoor nieuwe kleding betaalbaar blijft in prijs, zo niet in negatieve milieueffecten. Polyester wordt nu in 50 procent kleding aangetroffen en neemt snel toe in termen van marktaandeel. De wereldwijde productie van polyester neemt naar verwachting toe van 40 miljoen ton in 2010 tot 70 miljoen ton in 2030. Helaas is polyester een op olie gebaseerd product. Een ander synthetisch, acryl, is 30 procent meer energie inten dan polyester.

Kolengestookte productie

De kledingproductie is geconcentreerd in landen zoals Bangladesh en China, die afhankelijk zijn van elektriciteit op basis van kolen. Water

Als het gaat om kleding en water, krijgt het oude gezegde dat je bent wat je draagt ​​een geheel nieuwe connotatie. Een recent onderzoek in Californië heeft aangetoond dat ongeveer een kwart van de vis die op lokale markten wordt gekocht, textielweefsel bevat. De waarschijnlijke oorzaak is dat vezels in het effluent van wasmachines worden gesuspendeerd die uiteindelijk door 200 afvalwaterzuiveringsinstallaties in de staat passeren en zijn weg naar de zee vinden. In dit verband zijn er ongeveer 1, 900 microvezels die in de loop van hun leven uit één synthetisch kledingstuk zijn gehaald.

Naast het afschudden van microvezels in waterwegen, heeft de mode- en textielindustrie een aantal belangrijke effecten met betrekking tot water. Ergens tussen de 17 en 20 procent van de industriële waterverontreiniging wordt toegeschreven aan het verven en de behandeling van textiel, wat wereldwijd het gebruik van ruwweg 8.000 synthetische chemicaliën in het proces met zich meebrengt.

Zelfs als we afstappen van synthetische stoffen, is de groei van katoen een ander punt van zorg, goed voor 2,6 procent van het wereldwijde watergebruik. Ongeveer 53 procent van het katoen wordt geteeld onder irrigatie. Ongeveer 99% van het katoen wordt geteeld met behulp van kunstmest, wat een rol speelt bij de eutrofiëring van waterlopen als gevolg van de nutriëntenafzettingen die verband houden met afvloeiing van landbouwproducten.

Bossen onder aanval

Hoewel bossen een hernieuwbare hulpbron zijn als ze op de juiste manier worden beheerd, beweren activisten dat de kledingindustrie verantwoordelijk is voor de ontbossing van gevoelige bossen. Het Rainforest Action Network zegt dat "bossen over de hele wereld worden vernietigd, verwerkt tot pulp en worden gebruikt om de stoffen te maken die we dagelijks dragen." Met dit in gedachten, begon het zijn Out of Fashion-programma om de aandacht op het probleem te vestigen. Bossen worden gekapt om boomplantages te maken voor de productie van stoffen zoals rayon en viscose.

Stappen zetten voor verandering

Steeds vaker worden acties als die van Zady's uitgedaagd tegen de status-quo van niet-duurzame mode, ondersteund door andere initiatieven zoals Fashion Revolution Day, waarbij mensen selfies van kledingcontentlabels plaatsten met het oog op meer transparantie. De beweging wordt geholpen door de steun van beroemdheden. De aankondiging van Zady resulteerde in de goedkeuring van een aantal beroemdheden, waaronder Mark Ruffalo, Stella McCartney en anderen. Dit zijn zinvolle maar kleine stappen naar duurzame mode. De tijd zal leren of dergelijke inspanningen de mode kunnen veranderen in een duurzamere look.